Aller directement au menu principal Aller directement au contenu principal Aller au pied de page

Vol. 81 (1994): Nasza Przeszłość

Artykuły

Próby włączenia państw jagiellońskich do koalicji antytureckiej przez papieża Aleksandra VI na przełomie XV/XVI wieku

  • Krzysztof Baczkowski
DOI: https://doi.org/10.52204/np.1994.81.5-50  [Google Scholar]
Publiée: 1994-06-30

Résumé

W artykule szczegółowo omówiono przebieg negocjacji dyplomatycznych, których celem ze strony Stolicy Apostolskiej było pozyskanie państw rządzonych przez Jagiellonów (Polski, Litwy, Czech i Węgier) do planowanej na lata 1500-1501 krucjaty antytureckiej. Wenecja, będąca w stanie wojny z Turcją od lipca 1499 r., również aktywnie uczestniczyła w tych wysiłkach, podobnie jak Francja, chcąc pozyskać sojuszników przeciwko dynastii Habsburgów w Jagiellonach. Wysokość obiecanych mu przez Wenecję subsydiów i unieważnienie przez Stolicę Apostolską jego małżeństwa zależała od Polski, która liczyła na wsparcie finansowe Kościoła w walce z Tatarami i Moskwą , udawała chęć rozpoczęcia wojny z Turcją, negocjowała jednocześnie z sułtanem dłuższe zawieszenie broni. Obie linie jagiellońskie (polska i czesko-węgierska) wykazały się solidarnością wobec Habsburgów, zawierając 14 lipca 1500 r. sojusz z Francją. Polska nie dała się namówić do rozpoczęcia prawdziwej wojny z Turcją: wiosną z 1500 r. nastąpił rozejm, który został zawarty 19 lipca 1501 r. na dłuższy okres. Na Węgrzech na przełomie 1500/1501 r. dyplomaci weneccy prowadzili długotrwałe negocjacje w sprawie przystąpienia tego państwa do sojuszu z Turkami, które zakończyły się sukcesem dopiero po decyzji Wenecji o przyznaniu dotacji w wysokości żądanej przez Węgry, a także przez legat papieski, kardynał Peter Isvalies, wsparcie finansowe Aleksandra VI. Choć nie było możliwe utworzenie ogólnoeuropejskiej koalicji antytureckiej, Władysław II podpisał 13 maja 1501 roku sojusz z Wenecją i papieżem i zainicjował działania wojenne przeciwko Turkom, choć ograniczyły się one do zniszczeń na terenach przygranicznych i zostały przerwane w lutym 1503 r. Choć Polska wycofała się z udziału w wyprawie krzyżowej, otrzymała od Kościoła znaczną pomoc w postaci tzw. dziesięciny krucjatowej, przeznaczonej na walkę z „niewiernymi”, a także wsparcia dyplomatycznego w kwestiach Moskwy i Zakonu Rycerskiego.

Références

  1. Bączkowski K., Węgierskie pośrednictwo pokojowe w konflikcie litewsko-moskiewskim w początkach XVI w., w: Balticum. Studia z dziejów polityki, gospodarki i kultury XII-XVII wieku, pod red. Z. H. Nowaka, Toruń 1992. [Google Scholar]
  2. Berzeviczy A ., Béatrice d ’Aragon, reine de Hongrie (1457-1508), t. 2, Paris 1912. [Google Scholar]
  3. Cozzi G. , M. Knapton , La Republica di Venezia nelVetà moderna. Dalla guerra di Chioggia al 1517, Torino 1986. [Google Scholar]
  4. Garbacik J., Tajne układy papieża Aleksandra VI z Bajazetem II w 1494, w: Mediaevalia. W 50 rocznicę pracy naukowej Jana Dąbrowskiego, Warszawa 1960. [Google Scholar]
  5. Guicciardin F. i, La storia d ’ltalia a cura di Alessandro Gherardi, vol. 1, Firenze 1919. [Google Scholar]
  6. Hirschberg N., Koalicja Francji Jagiellonami z roku 1500, „Przewodnik Naukowy i Literacki”, t.10, 1882. [Google Scholar]
  7. Óváry L., Amagyar Tud. Akademia torténelmi bizottságának oklevelmásolatai. Eso füzet, Budapest 1890. [Google Scholar]
  8. Pélissier L. G., Louis XII et Ludovic Sforza (8 avril 1498-23 juillet 1500) , Paris 1896. [Google Scholar]
  9. Setton K. M., The papacy and the Levant (1204-1571), vol. 2, The Fifteenth Century, Philadelphia 1978. [Google Scholar]

Téléchargements

Les données relatives au téléchargement ne sont pas encore disponibles.