Kiedy papież Innocenty VIII planował krucjatę antyturecką, szczególną uwagę skupił na państwach Europy Środkowo-Wschodniej: Polsce, Litwie, Czechach i Węgrzech. Jednak w przeciwieństwie do swoich poprzedników, którzy raczej jednostronnie wspierali króla węgierskiego Macieja Korwina w jego konfliktach z Jagiellonami i Habsburgami, Innocenty przez kilka lat pozostawał w bardzo napiętych stosunkach z Węgrami. Problem krucjaty miał zostać ostatecznie rozstrzygnięty na kongresie antytureckim w Rzymie w roku 1490. Polska zamierzała na tym zjeździe wnieść swój szczególny wkład w walkę z Turkami i w zamian uzyskać kapelusz kardynalski dla syna królewskiego Fryderyka. Wraz ze śmiercią króla Macieja w 1490 r. plany Polski i papiestwa zawiodły. Jagiellończycy włączyli się w walkę o tron węgierski, a papież po śmierci energicznego króla Węgier, który miał przewodzić krucjacie, zdecydował się na podjęcie rokowań z sułtanem Bajazetem II. Kongres antyturecki rzeczywiście opracował plany ogólnoeuropejskiej kampanii przeciwko Turkom, ale europejskich władców nie udało się przekonać do podjęcia jakichkolwiek konkretnych działań.