Artykuł poświęcony jest osobie Achillesa de Grassis, pochodzącego z Bolonii, kardynała protektora Polski przy Stolicy Apostolskiej. Po ukończeniu studiów prawniczych ten urzędnik Kurii Rzymskiej został w 1506 roku biskupem Cittä di Castello. W imieniu papieża Juliusza II pełnił kilka ważnych misji dyplomatycznych, m.in.: do króla francuskiego Ludwika XII. oraz cesarza Maksymiliana I. Jesienią 1510 przebywał w Polsce jako legat de latere, gdzie został pozyskany przez króla Zygmunta I do promowania polskich spraw w Kurii. W marcu 1511 Juliusz II. mianował go kardynałem, a kilka miesięcy później biskupem Bolonii. Jesienią tego samego roku objął po zmarłym kardynale Isvaljezie funkcję protektora Polski, którą piastował aż do śmierci. W tym czasie zajmował się wieloma sprawami politycznymi i charytatywnymi, wśród których najważniejszymi były problemy związane z organizacją krucjaty antytureckiej i obsady stolic biskupich. Jego najaktywniejsza działalność przypadła na lata 1512-1517, gdzie jego głównym zadaniem było wspieranie strony polskiej przed forum Soboru laterańskiego V. w jej sporze z Krzyżakami. Informował także króla polskiego o wszystkich ważnych wydarzeniach na dworze papieskim i opiekował się posłami polskimi podczas ich pobytu w Rzymie. Wraz ze śmiercią Achillesa de Grassis w 1523 r. Zygmunt I. stracił zaufanego orędownika interesów polskich w Kurii Rzymskiej.