Konfederacja barska – szlachecki ruch w obronie zagrożonej suwerenności państwa i religii katolickiej, chyba słusznie określony przez Władysława Konopczyńskiego mianem pierwszego powstania narodowego, przyniósł daleko idące skutki nie tylko w sytuacji wewnętrznej Rzeczypospolitej, lecz także na arenie międzynarodowej. Rozległa Rzeczpospolita zajmowała na europejskiej mapie wyznaniowej istotne miejsce i rozbiory Polski przyczyniły się do osłabienia Kościoła katolickiego na starym kontynencie. Jednak jej upadek tylko w pewnym stopniu osłabiał pozycję Stolicy Apostolskiej. Z punktu widzenia papiestwa wydarzenia, jakie miały wówczas miejsce na ziemiach polskich miały istotne znaczenie zarówno dla Rzymu, jak i położenia katolicyzmu w Europie. Stolica Apostolska zajmowała bezkompromisową postawę w obronie wiary, lecz czym innym były starania o utrzymanie statusu religii katolickiej w Rzeczypospolitej prowadzona przez papieskich dyplomatów zarówno w Polsce, jak i innych krajach, a czym innym czynne zaangażowanie się w zbrojny konflikt wewnętrzny.