Artykuł koncentruje się na działalności Bolesława, arcybiskupa Esztergom, którego nominację zawdzięczała interwencji Elżbiety, córki polskiego króla Władysława Łokietka i czwartej żony węgierskiego króla Karola Roberta. Mimo bogatej literatury węgierskiej na ten temat, polska historiografia omijała tę postać. Autor omawia różnorodne aspekty działalności Bolesława, w tym jego zaangażowanie gospodarcze, kościelne i polityczne. Arcybiskup skutecznie dbał o majątek arcybiskupstwa, wzbogacając go o skonfiskowane dobra oraz nabyte nowe. Źródła historyczne pozwalają prześledzić jego działalność kościelną, w tym zwołanie synodów prowincjonalnych, choć szczegóły jednego z nich z 1326 roku są lepiej znane niż drugiego, prawdopodobnie z 1323 roku. Bolesław uczestniczył także w życiu politycznym, reprezentując interesy króla Karola Roberta w Wenecji w 1322 roku. Artykuł omawia również zaangażowanie Bolesława w rozwiązywanie konfliktów lokalnych oraz jego spór z biskupem krakowskim w 1370 roku o jurysdykcję kościelną nad osadami polskimi.