W 1863 r. wybitny historyk niemiecki Jakub Caro w drugim tomie swych Dziejów Polski wprowadził w obieg naukowy pogląd, według którego Władysław Opolczyk miał być ojcem chrzestnym Władysława Jagiełły. Do takiego wniosku doprowadziło autora podobieństwo imienia Władysław, które otrzymał Jagiełło na chrzcie w Krakowie, z imieniem księcia opolskiego, który w tym czasie, chwilowo zresztą, jak wynika z dalszego biegu wydarzeń, zbliżył się do Jagiełły. Pogląd ten przejęli następnie inni historycy piszący na temat unii polsko-litewskiej, dziejów Władysława Jagiełły, Jadwigi, bądź też omawiający wspomniane wydarzenia w swoich pracach. Po przeanalizowaniu faktów historycznych oraz dat przyjęcie twierdzenia, że Opolczyka w dniu 15 lutego 1386 r. w Krakowie przy chrzcie Władysława Jagiełły nie było jest bardziej prawdopodobne, niż twierdzenie przeciwne, zważywszy, iż nie istnieją (poza domysłem Jakuba Caro) żadne dowody na to, że książę opolski był ojcem chrzestnym Jagiełły.