Artykuł ten dotyczy wieloletniej współpracy Simona de Terano, prawnika konsystorskiego, z polskimi dyplomatami przy Stolicy Apostolskiej oraz soborami w Konstancji i Bazylei. Podczas studiów prawniczych w Padwie pod kierunkiem Franciszka Zabarelliego i ukoronowanych w 1411 roku doktoratem z prawa kanonicznego i rzymskiego - Simon de Teramo spotkał się z wybitnymi polskimi duchownymi (m.in.: Andrzejem Łaskarzycem, Pawłem Włodkowicem i Piotrem Wolframem). Przed 1414 r. został mianowany prawnikiem konsystorskim przy Kurii Rzymskiej. Kierując się rekomendacją arcybiskupa gnieźnieńskiego Mikołaja Trąby, król polski Władysław Jagiełło mianował Szymona na adwokata na soborze w Konstancji w 1414 r. Na soborze Szymon aktywnie współpracował z delegacją polską, próbując rozwiązać kilka problemów związanych z konflikty Polski z Krzyżakami. Polska zabiegała wówczas o oficjalne potępienie satyry Jana Falkenbeiga, która przewrotnie nawoływała do zabicia króla Jagiełły i eksterminacji jego ludu. Po soborze, w latach 1419-1422, Szymon bronił sprawy polskiej w Kurii Rzymskiej podczas procesów przeciwstawiających się Polsce Krzyżakom, które toczyły się przed Zygmuntem Luksemburskim, a także przy Stolicy Apostolskiej. Pomorze Gdańskie, okolice Chełma, Michałowa i Żmudzi były przedmiotem sporu polsko-krzyżackiego. Szymon z Teramo był po raz pierwszy obecny jako prawnik polski na soborze bazylejskim w latach 1433-1435.