Artykuł koncentruje się na przedstawieniu biografii Józefa kard. Ratzingera w zestawieniu z wydarzeniami mającymi miejsce w dobie implementacji przepisów Sacrosanctum Concilium, w celu zaprezentowania źródeł oraz rozwoju jego koncepcji dotyczących odnowy liturgicznej. Przedstawione zostały również w formie krótkiego przeglądu jego prace z okresu piastowania godności arcybiskupa Monachium i Fryzyngii (Freising), kardynała i Prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Poruszona została również tematyka związków kardynała Ratzingera z Ruchem Liturgicznym, który miał niebagatelny wpływ na Soborową konstytucję oraz jego własna koncepcja Nowego Ruchu Liturgicznego, który „ożywiłby prawdziwe dziedzictwo Soboru”. Autor artykułu, analizując poglądy J. Ratzingera odnoszące się do reformy liturgii, jak i jego własnej jej wizji, wykorzystał bogaty dorobek literacki obecnego papieża-seniora, znajdujący się przede wszystkim w jedenastym tomie jego dzieł zebranych opatrzonych tytułem Teologia liturgii oraz wywiady udzielone przez kardynała Ratzingera Peterowi Seewaldowi.