Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie

Tom 13 Nr 1 (2020)

Artykuły

Legitymizacja prawa, a spór wokół Trybunału Konstytucyjnego

DOI: https://doi.org/10.32084/tekapr.2020.13.1-26  [Google Scholar]
Opublikowane: 30.06.2020

Abstrakt

Legitymizacja prawa opiera się zwykle na filozoficznej interpretacji praktyki prawno-politycznej i służy wnoszeniu racjonalności, rozsądku do tej praktyki. W przypadku, gdy treść prawa podana jest w formie przepisów prawnych, a spór dotyczy elementów syntaktycznych normy postępowania, to spór taki mieści się w zakresie wykładni prawa. Dlatego spór co do treści przepisów prawnych, jaki się toczy wokół Trybunału Konstytucyjnego, co do zasady nie mieści się w zakresie legitymizacji prawa. Spór taki rozstrzyga użycie określonych dyrektyw wykładni prawa, co wymaga ustalenia, które z nich w danej sytuacji obowiązują. Taką legitymizację można nazwać legitymizacją dyrektyw wykładni prawa czy legitymizacją wykładni prawa. Wymaga ona określenia kryteriów obowiązywania dyrektyw wykładni prawa.

Bibliografia

  1. Antoszewski, Andrzej, i Ryszard Herbut. 2002. Leksykon politologii. Wrocław: Wydawnictwo Alta 2. [Google Scholar]
  2. Bekrycht, Tomasz. 2017. „O legitymizacji prawa (władzy) na przykładzie tzw. sporu o Trybunał Konstytucyjny.” Principia t. LXIV, 155–200. [Google Scholar]
  3. Czachórski, Witold. 1983. Zobowiązania. Zarys wykładu. Warszawa: PWN [Google Scholar]
  4. Ennecerus, Ludwig. 1930. Lehrbuch des Bürgerlichen Rechts. Marburg: Elwertsche Verlagsbuchhandlung. [Google Scholar]
  5. Grosse, Tomasz G. 2006. „Cztery wymiary legitymizacji Unii Europejskiej.” Civitas. Studia z Filozofii polityki 9:25–54. [Google Scholar]
  6. Grzybowski, Stefan. 1978. Prawo cywilne. Zarys części ogólnej. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  7. Helios, Joanna. 2008. „Modele legitymizacji prawa europejskiego.” Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy 3:27–55. [Google Scholar]
  8. Husserl, Edmund. 1996. Badania logiczne. Przełożył Janusz Sidorek. T. 1. Toruń: PWN. [Google Scholar]
  9. Husserl, Edmund. 2000. Badania logiczne. Przełożył Janusz Sidorek. T. 2. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  10. Kmita, Jerzy. 1997. „Racjonalność decyzyjna a badanie kultury.” W Rozumność i racjonalność, red. Tadeusz Buksiński, 28–35. Poznań: Wydawnictwo Naukowe IF UAM. [Google Scholar]
  11. Kozak, Artur. 2007. „Deficyt demokracji a integracja europejska.” W Aksjologiczne i praktyczne aspekty integracji europejskiej, red. Ewa Kozerska, i Tomasz Scheffler, 87–98. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. [Google Scholar]
  12. Kozłowski, Tomasz. 2007. „Polityka prawa.” W Prawo a polityka, red. Marek Zubik, 109–13. Warszawa: Liber. [Google Scholar]
  13. Piszko, Robert. 2007. Wyznaczniki treści i obowiązywania dyrektyw wykładni prawa w prawoznawstwie i w praktyce prawniczej. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe US. [Google Scholar]
  14. Piszko, Robert. 2000. Prawo a normy pozaprawne. Typy relacji. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe US. [Google Scholar]
  15. Piszko, Robert. 2019. „Kryzys inkluzywnego rozwoju społeczeństwa obywatelskiego w Polsce.” Acta Iuris Stetinensis 26, nr 2:95–106. [Google Scholar]
  16. Puchta, Georg F. 1828. Das Gewohnheitsrecht. Palm: Erlangen in der Palmchen Verlagsbuchhandlung. Pulka, Zbigniew. 1996. Legitymizacja państwa w prawoznawstwie. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. [Google Scholar]
  17. Radwański, Zbigniew. 1993. Prawo cywilne. Część ogólna. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  18. Staub–Pisko, Oskar. 1908. Kommentar zum allgemeinem deutschen Handelsgesetzbuch. Wien: Manzβche Hof-Verlags und Universitäts Buchhandlung. [Google Scholar]
  19. Studnicki, Franciszek. 1949. Działanie zwyczaju handlowego w zakresie zobowiązań z umowy. Kraków: Polska Akademika Umiejętności. [Google Scholar]
  20. Windscheid, Bernhardt. 1862. Lehrbuch des Pandektenrechts. Düsseldorf: Verlagsbuchhandlung von J. Duddeus. [Google Scholar]
  21. Woleński, Jan. 1996. „Dlaczego bezzałożeniowość jest utopią?” W Jan Woleński, W stronę logiki, 137–46. Kraków: Aureus. [Google Scholar]
  22. Woleński, Jan. 1999. Okolice filozofii prawa. Kraków: Universitas. [Google Scholar]
  23. Zieliński, Maciej. 2008. Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  24. Zieliński, Maciej, Olgierd Bogucki, i in. 2009. „Zintegrowanie polskich koncepcji wykładni prawa.” Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny LXXI, 4:23–39. [Google Scholar]
  25. Ziembiński, Zygmunt. 1978. Teoria prawa. Warszawa–Poznań: PWN. [Google Scholar]
  26. Zirk–Sadowski, Marek. 2016. „Problemy wyboru pomiędzy konkurującymi modelami wykładni prawa.” Przegląd Prawa i Administracji 104:155–69. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.