Kara dożywotniej modlitwy i pokuty według Sacramentorum sanctitatis tutela oraz Norm Podstawowych

Abstrakt

Artykuł dotyczy kary wymierzanej w przypadku molestowania nieletnich przez duchownych w kontekście dwóch dokumentów: motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela promulgowanego przez Jana Pawła II oraz Norm Podstawowych promulgowanych przez Konferencję Biskupów Katolickich Stanów Zjednoczonych. Pierwszy punkt to analiza kontekstu współczesnego rozumienia tejże kary. W związku z wybuchem skandalu w 2002 r. zaistniała konieczność właściwego podejścia do karania tych duchownych, którzy molestowali nieletnich, ale wobec których nie jest możliwe bądź wskazane usunięcie ze stanu duchownego. Autor skupia się na wybranych kościelnych dokumentach prawnych, które mają odniesienie do tej kary począwszy od Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. do stanu obecnego. Autor podkreśla również, iż kara ta, aczkolwiek pod inną nazwą, zawsze istniała w życiu Kościoła. Punkt 2 to spojrzenie na ogólną strukturę kary dożywotniej modlitwy i pokuty. Autor skupia się na praktycznych aspektach tejże kary biorąc pod uwagę szczególnie kan. 384 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., jak również kan. 1350 § 1-2. Duchowni, na których nałożona jest ta sankcja kanoniczna, pozostają inkardynowani do swoich instytutów i diecezji w związku z czym, to na ich przełożonych spoczywa odpowiedzialność czuwania nad wykonaniem kary. Punkt 3 to komentarze oraz praktyczne wskazówki autora odnośnie do aplikacji i wdrażania kary w kontekście amerykańskim. Dynamika Kościoła w Stanach Zjednoczonych oraz prawa cywilne, federalne bądź stanowe muszą być każdorazowo wzięte pod uwagę przy nakładaniu tej kary. Istotne jest również to, czy diecezja bądź instytut posiadają praktyczne możliwości do wypełnienia warunków tejże kary czy też mimo wszystko w duchu sprawiedliwości chrześcijańskiej wobec wspólnoty Kościoła oraz duchownego, który dopuścił się takiego czynu z nieletnim, wykluczenie ze stanu duchownego jest jedyną opcją.