Niniejszy artykuł analizuje patologię dotykającą krajowy system szkolnictwa wyższego i nauki w ramach współczesnych struktur prawnych. Badając wzajemne oddziaływanie między ustawodawstwem a praktycznymi przejawami tych systemów, ma na celu zidentyfikowanie kluczowych obszarów budzących obawy, w tym niedociągnięć regulacyjnych, wyzwań instytucjonalnych i dysproporcji w alokacji zasobów. Opierając się na analizie prawnej i danych empirycznych, badanie rzuca światło na niedociągnięcia systemowe podważające skuteczność i równość szkolnictwa wyższego i przedsięwzięć naukowych. Co więcej, proponuje potencjalne drogi reform w celu rozwiązania tych kwestii i wspierania solidnych i integracyjnych krajowych ram dla działalności akademickiej i badawczej.