Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki

Nr 2/2025/74 (2025)

Artykuły

Orzecznictwo TSUE dotyczące dyrektywy 2014/24

DOI: https://doi.org/10.52097/eppism.9827  [Google Scholar]
Opublikowane: 03-07-2025

Abstrakt

Jednym z najbardziej zauważalnych zjawisk w obecnej rzeczywistości prawnej jest coraz intensywniejsze oddziaływanie prawa europejskiego na porządki krajowe państw członkowskich UE. Jednym z kluczowych elementów tego oddziaływania jest orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Trybunał formalnie orzeka jedynie o wykładni lub ważności aktów prawa unijnego, jednak w praktyce orzeczenia te mają bardzo istotne znaczenie także na płaszczyźnie prawa krajowego. Powyższe stwierdzenia pozostają aktualne również w odniesieniu do zamówień publicznych. Warto zatem bliżej zapoznać się z orzecznictwem TSUE dotyczącym dyrektywy 2014/24. Celem publikacji jest jednak nie tyle szczegółowe przedstawienie poszczególnych rozstrzygnięć, ile bliższe przyjrzenie się warsztatowi Trybunału – a więc sposobowi dokonywania przezeń wykładni. Takie spojrzenie wydaje się mieć istotne uzasadnienie praktyczne. Analiza poszczególnych rozstrzygnięć Trybunału daje przede wszystkim wiedzę ex post, czyli pozwala zorientować się, jak dana kwestia jest oceniana przez Trybunał. Tymczasem analiza zasad dokonywania wykładni przez TSUE daje również wiedzę pro futuro, gdyż dostarcza informacji co do założeń interpretacyjnych, które mogą być stosowane przez TSUE przy rozstrzyganiu zagadnień prawnych w przyszłości. Przeprowadzona analiza pokazała, że orzecznictwo TSUE dotyczące dyrektywy 2014/24 ma charakter nader złożony. Trybunał przeprowadza wykładnię dyrektywy 2014/24 w sposób autonomiczny, nawiązuje do innych aktów prawa unijnego, a w szczególności do regulacji traktatowych. Trybunał stosuje reguły wykładni językowej, systemowej, celowościowej i historycznej – bez wskazania wszakże wyraźnej preferencji dla którejkolwiek z tych reguł. Trybunał bardzo często sięga też do motywów dyrektywy. Kluczowy nacisk interpretacyjny został położony na szczegółowe dyrektywy wykładni, w tym zwłaszcza zasadę równego traktowania wykonawców, zasadę przejrzystości i zasadę proporcjonalności. Charakterystyczne jest zaś niewielkie znaczenie celów dyrektywy.

Bibliografia

  1. Bogdanowicz P., Kilka uwag w związku z transpozycją „dyrektyw zamówieniowych” do prawa polskiego, „Europejski Przegląd Sądowy” 2016, 7. [Google Scholar]
  2. Grzegorczyk F., O wdrożeniu niektórych przepisów dyrektywy 2004/18/WE do ustawy Prawo zamówień publicznych z punktu widzenia spółek Skarbu Państwa, „Prawo Zamówień Publicznych” 2008, 4. [Google Scholar]
  3. Kalisz A., Wykładnia i stosowanie prawa wspólnotowego, Warszawa 2007. [Google Scholar]
  4. Lotko E., Zasada efektywności a konkurencyjność polskiego rynku zamówień publicznych, „Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego” 2021, 12. [Google Scholar]
  5. Nowak-Far A., Effet utile, obowiązek bezpośredniego stosowania dyrektyw i wykładnia zgodna – relacje i ograniczenia w kontekście unijnego prawa zamówień publicznych, „Europejski Przegląd Sądowy” 2017, 6. [Google Scholar]
  6. Półtorak N., Ochrona uprawnień wynikających z prawa Unii Europejskiej w postępowania krajowych, Warszawa 2010. [Google Scholar]
  7. Rowiński W., Wykładnia prounijna w orzecznictwie naczelnych organów władzy sądowniczej, Poznań 2019. [Google Scholar]
  8. Sołtys A., Obowiązek wykładni prawa krajowego zgodnie z prawem unijnym jako instrument zapewniania efektywności prawa Unii Europejskiej, Warszawa 2015 [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.

Podobne artykuły

<< < 1 2 3 4 5 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.