Inwentarz pośmiertny był obok testamentów, intercyz i kontraktów jednym z najczęściej sporządzanych urzędowych dokumentów. Ma on duże znaczenie dla historii i kultury materialnej. Pozwala na zrekonstruowanie stanu zamożności danej osoby, jest również źródłem dostarczającym informacji dla historyków sztuki, kultury umysłowej czy ubioru. Na przykładzie inwentarza pośmiertnego kanonika hrabiego Michała Ankwicza widzimy również, że w wydatny sposób jest w stanie uzupełnić wiadomości do jego biografii. Michał Ankwicz był synem Hieronima i Elżbiety z Czernych, a bratem Wawrzyńca, Stanisława i Andrzeja. Urodził się w 1722 r. na Rusi Czerwonej. Do zakonu jezuitów wstąpił w 1736 r. w Krakowie. W latach 1747-1749 odbył studia teologiczne w Rzymie, po czym pracował na misjach w woj. sandomierskim, a następnie był przełożonym seminarium duchownego w Sandomierzu. Po rozwiązaniu zakonu jezuitów był proboszczem w Modlnicy i Rachwałowicach. W 1778 r., wraz z rodziną otrzymał od dworu austriackiego tytuł hrabiowski. Pod koniec życia mieszkał w Krakowie, przy ul. Kanoniczej, gdzie zmarł 14 kwietnia 1786 r. Jego inwentarz pośmiertny, liczący 6 stron, został spisany 19 IV 1786 r. Wspomniany inwentarz pochodzi z tzw. Zbioru Jana Wincentego Smoniewskiego, przechowywanego w Bibliotece Naukowej PAU i PAN w Krakowie, rkps 430.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.