Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy była niewątpliwie jedną z najbardziej radykalnych partii politycznych XIX i XX wieku. Tym, co ją wyróżniało, był stosunek do sprawy narodowej, przejawiający się w odrzuceniu idei niepodległości Polski oraz, co najciekawsze, w żarliwym antyklerykalizmie. Niniejszy artykuł przedstawia analizę głównych ruchów agitacyjnych w walce socjaldemokratów z duchowieństwem katolickim, a także próby ukierunkowanych działań podejmowanych przez środowisko kościelne. Analiza obejmuje okres od początku istnienia SDRP, tj. od 1893 r., do sformalizowania stanowiska SDRP w 1905 r., w którym to czasie działalność partii była zorganizowana w formie "kółek".