Artykuł jest próbą określenia, czy aktywność biskupów spoza metropolii gnieźnieńskiej rozciągała się na ziemie polskie, obejmujące ówczesne centra cywilizacji łacińsko-europejskiej. Udział przedstawicieli polskiego episkopatu w soborach powszechnych był okazją do wyjścia poza granice metropolii gnieźnieńskiej. W przypadku Soboru Lyońskiego dotyczyły one m.in. problemu organizacji kolejnej krucjaty na Bliskim Wschodzie, zagrożenia ze strony Tatarów oraz potwierdzenia unii z Bizancjum i Kościołem greckim. Biskupi polscy i ich otoczenie, obecni na soborach powszechnych, przekazywali następnie zdobytą wiedzę o własnej rzeczywistości. Był też proces odwrotny: dzięki bliskim kontaktom z konkretnymi polskimi hierarchami stolica apostolska uzyskiwała więcej informacji o Kościele gnieźnieńskim.