
Autorka przygląda się w niniejszym artykule czterem wizualnym przedstawieniom idei pośrednictwa boskich dzieł w polskim malarstwie barokowym. Najwcześniejsze z nich pochodzi z 1684 roku, a ostatnie z 1736 roku. Wszystkie te obrazy mają wspólny element - promień światła biegnący od Boga w kierunku ziemi; jednakże, aby osiągnąć swój ostateczny cel, promień jest załamywany przez pośrednika. Dodatkowe wyjaśnienia dotyczące sensu tej reprezentacji można znaleźć zarówno w tytułach obrazów, jak i w tekstowych objaśnieniach opowiadających o okolicznościach ich powstania. Z tego, co wynika z tych źródeł na temat przedstawianego obiektu, możemy wyciągnąć następujący wniosek: w każdym przypadku promień światła ma symboliczne znaczenie i ukazuje, z jednej strony, interwencję Boga w sprawy ludzi, a z drugiej, sposób, w jaki działa dla dobra w tym świecie. To ostatnie dzieje się przy pomocy pośredników wybranych przez Boga ze względu na ich specjalne cechy.
<< < 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 > >>
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.