Mimo postępu nauki, głównie w zakresie teologii, życie codzienne w późnym średniowieczu obfitowało w mnóstwo wydarzeń opartych na bogatych, acz prastarych tradycjach, zwyczajach. Nie można również pominąć licznych przesądów, głęboko zakorzenionych w środowiskach poszczególnych warstw społecznych. Dotyczyło to również szlachty oraz rodów książęcych i królewskich. Podobnie było na dworze Luksemburgów w pierwszej połowie XIV wieku. Ślady ówczesnych tradycji, zwyczajów, przesądów, proroctw czy też zwykłych plotek są często spotykane w najważniejszych materiałach źródłowych powstałych na terenie korony św. Wacława w tamtym okresie. Z wykorzystanych źródeł warto na pierwsze miejsce wysunąć autobiografię cesarza Karola IV, która w bezpośredni sposób pokazuje spojrzenie władcy na różne wydarzenia i zjawiska, również te uznawane za nadprzyrodzone, bądź też wynikłe z woli Boga. Ukazano ponadto liczne tradycje związane z życiem codziennym oraz wyjątkowymi wydarzeniami na dworze królewskim i cesarskim, jak również zabiegi stosowane przez ówczesnych dyplomatów, reprezentujących najważniejsze domu panujące w Europie.