W wyniku kilkuletnich starań właścicielki miasta, Zofii Tarnowskiej, pierwsi jezuici przybyli do Jarosławia w 1733 r., a dwa lata później założyli tam szkołę dla świeckiej młodzieży. W drugiej połowie XVII w. rektor kolegium Bartłomiej Wąsowski nadał impuls do powołania w kolegium akademii wojskowej, w której mieli kształcić się absolwenci szkół jezuickich. Pomimo prób podejmowanych w tym kierunku planu tego nie udało się zrealizować. We wspomnianym Kolegium Św. Jana wprowadzono studia o zasięgu ogólnopolskim dla studentów jezuitów – przyszłych profesorów, ponadto prowadzono okresowe studia z filozofii i teologii moralnej i polemicznej dla przyszłych ojców jezuitów. Lekcje prowadzili wybitni profesorowie – członkowie zakonu jezuitów. Jezuici z tej uczelni założyli także szkołę muzyczną, w której kształcili się głównie chłopcy z biednych rodzin. Na terenie uczelni działał teatr szkolny, który cieszył się dużym uznaniem wśród miejscowej ludności. Autorami sztuk byli najczęściej miejscowi profesorowie. W latach 1635-1639 jezuici jarosławscy założyli swoją drugą siedzibę przy kościele pod miastem, gdzie prowadzili także działalność oświatową (studia teologii moralnej i szkoła muzyczna).