
Autorzy opracowania zaproponowali nowatorską, niestosowaną dotychczas technikę badawczą, wielokrotnego pomiaru tego samego parametru (w tym przypadku jest to tzw. współczynnik kształtu) opartego o znaną od lat metodę Brossona. Nowatorstwo metody, nazwanej przez autorów rotometrią, polega na obracaniu badanego zapisu o pewien cząstkowy kąt i po każdym obrocie ponawianiu pomiaru wspomnianego współczynnika. Pomiar kończy się, gdy obracana próbka wraca do pozycji wyjściowej (czyli po obrocie o kąt pełny 360 stopni). Badając w ten sposób równocześnie materiał dowodowy i porównawczy, otrzymuje się dwa ciągi pomiarowe (współczynników kształtu), których zgodność (lub niezgodność) ocenia się wykorzystując korelację rangową. Zaproponowano prototyp aplikacji komputerowej do przeprowadzenia takich badań. Aby możliwie w maksymalnym stopniu zredukować subiektywizm w tego typu badaniach grafometrycznych, aplikacja ogranicza (praktycznie wyręcza eksperta), ręczne (a więc subiektywne) wyznaczanie elementów do badań.