Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki

Tom 28 (2024)

Artykuły

Analiza formowania się końcowego członu podpisu (zawijasa) – czynnik rodzinny

  • Henryk Malewski
  • Rasa Tamošiūnaitė
  • Snieguolė Matulienė
DOI: https://doi.org/10.52097/pwk.9589  [Google Scholar]
Opublikowane: 2025-03-03

Abstrakt

Artykuł jest kontynuacją projektu badawczego dotyczącego czynników wpływających na proces formowania się podpisu młodej osoby, który rozpoczęliśmy w 2022 r. Na łamach czasopisma „Problemy Współczesnej Kryminalistyki” w tymże roku zamieściliśmy artykuł, w którym pisaliśmy, że znaczenie podpisu w życiu społecznym człowieka w XXI wieku ma nadal bardzo duże znaczenie. W procesie socjalizacji młody człowiek musi przyjąć odpowiedzialność za okreś­lone decyzje, którym często towarzyszy podpisywanie dokumentów. Jednym z mniej rozpoznanych zagadnień w badaniach pisma jest proces formowania się podpisu i czynniki, które na ten proces wpływają. We wspomnianym artykule naszą uwagę skoncentrowaliśmy na kwestiach naśladownictwa w podpisach młodych osób oraz na podobieństwie niektórych ogólnych cech (syntetycznych, konstrukcyjnych oraz motorycznych) ich podpisów z podpisami innych członków rodziny. W tym artykule pragniemy zaprezentować wyniki naszych badań, dotyczących formowania się końcowego członu podpisu – zawijasa, który z punktu widzenia biegłego pismoznawcy ma znaczącą wartość identyfikacyjną, gdyż najczęściej odznacza się najwyższym stopniem automatyzmu. W wyniku przeprowadzonego badania podpisów 407 osób tylko u 24 nie stwierdziliśmy obecności tego elementu w podpisach (parafach). Badanie było prowadzone pod kątem analizy wpływu grafizmu podpisów członków rodziny także na ten końcowy człon podpisu młodego człowieka.
W tym badaniu pragnęliśmy ustalić, czy stopień wpływu starszych członków rodziny na formowanie się ostatniego członu podpisu (zawijasa) młodej osoby ma analogiczny poziom naśladownictwa, czy też spotykamy się z większym zróżnicowaniem, co wynika z innych czynników, w tym powiązanych z okreś­lonymi cechami osobowości. W tym zakresie badanie ma pilotażowy charakter.

Bibliografia

  1. Literatura [Google Scholar]
  2. Douatte G., Caractère et personnalité par la graphologie, Amarande, Genève–Paris–Montreal 1992. [Google Scholar]
  3. Feluś A., Podpisy. Studium z pismoznawstwa kryminalistycznego, Uniwersytet Śląski, Katowice 1987. [Google Scholar]
  4. Goc M., Badania podpisów w kryminalistycznej ekspertyzie pismoznawczej – wybrane zagadnienia metodyczne, „Problemy Kryminalistyki” 2009, nr 263. [Google Scholar]
  5. Gravelle K., Kaip pažinti save, Vilnius 2003. [Google Scholar]
  6. Gruza E., Goc M., Moszczyński J., Kryminalistyka, czyli o współczesnych metodach dowodzenia przestępstw, Wolters Kluwer, Warszawa 2020. [Google Scholar]
  7. Känzig R., W jakim zakresie może wnieść grafologia swój wkład do prac kryminalistycznych?, w: Z. Kegel (red.), Kryminalistyczna ekspertyza pismoznawcza a grafologia: materiały X Wrocławskiego Sympozjum Badań Pisma, Uniwersytet Wrocławski, Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii, Katedra Kryminalistyki, Wrocław 2003. [Google Scholar]
  8. Kotarba-Pawłowicz A., Pająk M., Badanie paraf pod kątem ich podobieństw, w: Z. Kegel, R. Cieśla (red.), Znaczenie aktualnych metod badań dokumentów w dowodzeniu sądowym, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 2012. [Google Scholar]
  9. Koziczak A., Autofałszerstwo, Difin, Warszawa 2020. [Google Scholar]
  10. Koziczak A., Definicja parafy – potrzeba konwencji, w: Z. Kegel (red.), Materiały VII Wrocławskiego Sympozjum Badań Pisma, Katedra Kryminalistyki Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1997 [Google Scholar]
  11. Koziczak A., Metody pomiarowe w badaniach pismoznawczych, Wydawnictwo Instytutu Ekspertyz Sądowych, Kraków 1997. [Google Scholar]
  12. Koziczak A., Owoc M. (red.), Słownik terminów pismoznawczych, Instytut Ekspertyz Sądowych im. Prof. dra Jana Sehna w Krakowie, Kraków 2014. [Google Scholar]
  13. Kurapka E., Malevski H., Palskys E., Kuklianskis S., Kriminalistikos technikos pagrindai (vadovėlis), Eugrimas, Lietuvos teisės akademija, Vilnius 1998. [Google Scholar]
  14. Kurapka V.E., Matulienė S. (red.), Kriminalistika. Teorija ir technika, Mykolo Romerio universitetas, Vilnius 2012. [Google Scholar]
  15. Kwieciński H., Grafologia sądowa (zasady ekspertyzy dokumentów i analizy pisma), Biblioteka Polska, Warszawa 1933. [Google Scholar]
  16. Malewski H., Tamošiūnaitė R., Kurapka, V.E., Matulienė S., Proces formowania się podpisu: czynnik rodzinny (Signature formative mechanism: family factor), „Problemy Współczesnej Kryminalistyki” 2022, t. XVI. [Google Scholar]
  17. Masiulienė J., Grafologijos istorijos apžvalga, w: Kriminalistikos ir teismo ekspertizės problemos, Mokslo darbų rinkinys, LTEI, Vilnius 1996. [Google Scholar]
  18. Nevera A., Grafologija, w: Visuotinė Lietuvių Enciklopedija, t. VII, Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, Vilnius 2005. [Google Scholar]
  19. Palskys E., Kriminalistinis dokumentų tyrimas, Aukštojo ir specialiojo vidurinio mokslo ministerija, Vilnius 1978. [Google Scholar]
  20. Radvilas N., Kaip pažinti žmogų iš rašysenos, Kaunas 1932. [Google Scholar]
  21. Ryngevič R., Kriminalistinė lingvistika. Metodologiniai pagrindai ir jų taikymas atliekant ekspertizę, Monografija, Mykolo Romerio universitetas, Vilnius 2006. [Google Scholar]
  22. Wybrane aspekty kryminalistycznych badań paraf, podpisów i znaków diakrytycznych, zeszyt nr 12, Wydawnictwo Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego KGP, Warszawa 1996. [Google Scholar]
  23. Аверьянова Т.В., Россинская Е.Р. (red.), Энциклопедия судебной экспертизы, Юристъ, Москва 1999. [Google Scholar]
  24. Źródła internetowe [Google Scholar]
  25. http://www.lkz.lt/?zodis=grafologija&id=11069060000 (dostęp 09.03.2024.). [Google Scholar]
  26. https://www.lietuviuzodynas.lt/terminai/Parafas (dostęp 04.03.2024). [Google Scholar]
  27. Зуев-Инсаров Д. М., Почерк и личность (Способ определения характера по почерку, графологический метод изучения личности), Москва 1930 https://studfile.net/preview/10070591/ (dostęp 08.03.2024.) [Google Scholar]