Odpowiedzialność wiernych za materialne potrzeby Kościoła stanowi obowiązek skodyfikowany w kan. 222 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Wierni mają zaradzić potrzebom Kościoła, aby posiadał środki konieczne do sprawowania kultu, prowadzenia dzieł apostolstwa oraz miłości, a także do tego, co jest konieczne do godziwego utrzymania szafarzy. Podstawą odpowiedzialności wiernych jest także norma moralna mająca źródło w prawie Bożym. Jej zakres może być kształtowany przez ustawodawcę kościelnego po uwzględnieniu przez niego okoliczności czasu i miejsca, w których norma ta miałaby obowiązywać.