Swobodny przepływ towarów jest zasadniczą częścią funkcjonowania rynku wewnętrznego. Jego skuteczne funkcjonowanie byłoby niemożliwe, gdyby zakaz dyskryminacji ze względu na przynależność państwową był legalny. Ogólny zakaz dyskryminacji zawarty w art. 18 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ma zastosowanie również w obszarze rynku wewnętrznego, w tym w zakresie swobodnego przepływu towarów czy zakazu dyskryminacyjnego opodatkowania. W artykule przeanalizowano głównie różnicę między zakazem nakładania opłat o skutku równoważnym (art. 34 i 35 TFUE) a zakazem dyskryminującego opodatkowania wewnętrznego (art. 110 TFUE). Dalsze analizy koncentrują się na art. 110 TFUE i dwóch sytuacjach, których dotyczy: dyskryminacja podobnych produktów zagranicznych (art. 110 ust. 1 TFEU); dyskryminacja konkurencyjnych produktów zagranicznych (art. 110 ust. 2 TFEU). Trybunał Sprawiedliwości dokonuje rozróżnienia między tymi towarami, które są podobne, a tymi, które są konkurencyjne. Z orzecznictwa jasno wynika, że Trybunał Sprawiedliwości przyjął globalne podejście do art. 110 TFUE, uwzględniając łącznie oba ustępy art. 110 TFUE. Może się zdarzyć, że Trybunał uzna, iż produkty nie są podobne w rozumieniu art. 110 ust. 1 TFUE, ale nadal można uznać, że produkty te stanowią częściową konkurencję w rozumieniu art. 110 ust. 2 TFUE.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.