Ustawodawstwo polskie zawiera szereg regulacji prawnych, które deklarują ochronę instytucji małżeństwa i rodziny. Wyraża to przede wszystkim norma art. 18 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Ochrona ta – oparta na zasadzie pomocniczości państwa wobec rodziny – nakłada na władze publiczne obowiązki, które zobowiązują do odpierania zagrożeń zewnętrznych wobec rodziny, a także do podejmowania działań wspierających funkcjonowanie małżeństwa i rodziny oraz umacnianie więzi łączących małżonków i rodzinę. Rodzi się jednak pytanie, czy w dobie przeobrażeń społeczno-cywilizacyjnych współczesne prawo polskie – oprócz deklaracji – zawiera faktyczne mechanizmy chroniące małżeństwo i rodzinę, czy też może paradoksalnie stanowi dla niej zagrożenie? Artykuł poprzez analizę trzech aspektów funkcjonowania rodziny (wychowania, pożycia intymnego i charakteru więzi rodzinnych) próbuje odpowiedzieć na to pytanie.