W związku z występującym we współczesnej doktrynie nieładem terminologicznym i sporem doktrynalnym w odniesieniu do charakteru poszczególnych aktów administracyjnych (kan. 35-95) Autor w opracowaniu tym podjął namysł nad kwestią współzależności zachodzącej pomiędzy normą kanoniczną a tą kategorią aktów. Zamierzony cel badawczy osadził on w szerszym kontekście rozważając syntetycznie z jednej strony zagadnienie normy kanonicznej, z drugiej zaś, system normatywny kanonicznego porządku prawnego. Wyraził pogląd, że w odniesieniu do poszczególnych aktów administracyjnych niewłaściwym jest posługiwanie się terminem „norma”, za stosowne natomiast uznał operowanie kategorią „akt” w sensie aktu prawnego. Tak przyjęte stanowisko osadził na następujących argumentach: po pierwsze, w przebiegu prac kodyfikacyjnych konsulatorzy nie operowali kategorią normy, ale kategorią poszczególnego aktu administracyjnego; po drugie, rozdział pierwszy tytułu czwartego Kodeksu zatytułowano „Normy wspólne” (Normae communes); w samym zaś tytule czwartym „De actibus administrativis singularibus” występuje termin „akt”; po trzecie, w systemie kanonicznym niektóre akty (dyspensy, przywileje) są wydawane przeciw lub obok prawa, będąc wyjątkami od normy generalnej.