Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki

Tom 33 Nr 36 (2023)

Artykuły

Konstrukcja kan. 15 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku oraz jej implikacje

DOI: https://doi.org/10.32077/bskp.5331  [Google Scholar]
Opublikowane: 31.05.2023

Abstrakt

W zaprezentowanym artykule Autor podjął analizę kan. 15 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. pod kątem jego konstrukcji i jej ratio legis. Wykazał, iż zasady ujęte w pierwszej części zdania regulacji mają charakter zasad ogólnych. W jego opinii przyjęcie takiego rozwiązania wynika z faktu, iż przesłanki ujęte w zapisie odnoszą się do ustaw nakazujących lub zakazujących, które w aspekcie nieważności aktu mają charakter mniej radykalny aniżeli ustawy unieważniające lub uniezdalniające (kan. 10), do których prawodawca odniósł się w kan. 15 § 1. Ponadto dowiódł, analizując regulacje występujące poza pierwszą księgą Kodeksu Prawa Kanonicznego, a także dorobek doktryny, iż w relacji do obszaru określonego w kan. 15 § 2 w kanonicznym porządku prawnym funkcjonują jeszcze zasady uprzednie, wynikające z założeń systemowych oraz generalnej teorii aktu prawnego skutkujące tym, iż w pewnych uwarunkowaniach zasady ogólne nie obowiązują.

Zdaniem Autora, wprowadzenie domniemania iuris tantum w drugiej części zdania kan. 15 § 2 wynikało z faktu, iż fakt cudzy nienotoryjny nie charakteryzuje się taką oczywistością jak fakt własny czy fakt cudzy notoryjny.

Bibliografia

  1. Aymans, Winfried, i Klaus Mörsdorf. 1991. Kanonisches Recht. T. 1. Paderborn–München–Wien–Zürich: Schöningh Verlag. [Google Scholar]
  2. Berlingò, Salvatore. 2015. Nel silenzio del diritto. Risonanze canonistiche. Bologna: Mulino. [Google Scholar]
  3. Bunge, Alejandro. 2006. Las claves del Código. El libro I del Código de Derecho Canonico. Buenos Aires: San Benito. [Google Scholar]
  4. Calabrese, Antonio. 2006. Diritto penale canonico. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana. [Google Scholar]
  5. Chiappetta, Luigi. 1996. ll Codice di Diritto Canonico. Commento giuridico-pastorale. T. 1. Roma: Edizioni Dehoniane. [Google Scholar]
  6. De Paolis, Valesio, i Andrea D’Auria. 2008. Le norme generali di Diritto Canonico. Commento al Codice di Diritto Canonico. Roma: Urbaniana Univerisity Press. [Google Scholar]
  7. Dzierżon, Ginter. 2010. „Ignorancja i błąd a skuteczność ustaw unieważniających oraz uniezdalniających w kanonicznym porządku prawnym (kan. 15 § 1 KPK).” W W kręgu nowożytnej i najnowszej historii ustroju Polski. Księga dedykowana Profesorowi Marianowi Kallasowi, red. Sławomir Godek, Dariusz Makiłła, i Magdalena Wilczek-Karczewska, 743-40. Warszawa: InterLeones Halina Dyczkowska sp.j. [Google Scholar]
  8. Dzierżon, Ginter. 2021. „Interpretacja ustawy zgodnie z kan. 18 KPK.” Studia Redemptorystowskie 19:295-307. http://dx.medra.org/10.48290/sr2021.18 [Google Scholar]
  9. Gałkowski, Tomasz. 2020. Ogólne zasady prawa w prawie kanonicznym. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. [Google Scholar]
  10. van Hove, Adolf. 1928. Commentarium Lovaniense in Codicem Iuris Canonici. Cz. 1. T. 2: Prolegomena. Mechliniae–Romae: Summi Pontificis, SS. Congregationum Rituum et de Propaganda Fide nenon Archiep. Mechl. Typographus. [Google Scholar]
  11. Jimenez Urresti, Teodoro I. 1985. „Comento al can. 15 CIC.” W Código de Derecho Canónico. Edición bilingüe comentada, red. Lamberto De Echeveria, 26. Madrid: Biblioteca de Autores Cristanos. [Google Scholar]
  12. Jone, Heribertus. 1950. Commentarium in Codicem Iuris Canonici. T. 1. Paderborn: Officina Libraria Ferdinand Schöningh. [Google Scholar]
  13. Kroczek, Piotr. 2011. The Art of Legislation: the Principles of Lawgiving in the Church. Kraków: Unum Publishing House. [Google Scholar]
  14. Lombardía, Pedro. 2018. „Comento al can. 15 CIC.” W Código de Derecho Canónico. Edición bilingüe y anotada, 97-98. Pamplona: EUNSA. [Google Scholar]
  15. Michiels, Gommarus. 1929. Normae generales juris canonici. T. 1. Lublin: Universitas Catholica. [Google Scholar]
  16. Otaduy, Javier. 1996. „Comento al can. 15 CIC.” W Comentario exegético al Código de Derecho Canónico. T. 1, red. Angel Marzoa, Jorge Miras, i Rafael Rodríguez-Ocaña, 347-50. Pamplona: EUNSA. [Google Scholar]
  17. Regatillo, Eduardo. 1961. Institutiones iuris canonici. T. 1. Santander: Editorial «Sal Terrae». [Google Scholar]
  18. Reiffenstuel, Anaclet. 1870. Ius canonicum universum. T. 7. Parisiis: Apud Ludovicum Vivés. [Google Scholar]
  19. Sánchez-Gil, Antonio S. 2006. La presunzione di validità dell’atto giuridico nel diritto canonico. Milano: Giuffrè Editore. [Google Scholar]
  20. Sánchez-Gil, Antonio S. 2012. „Presunción.” W Diccionario general de Derecho canónico. T. 7, red. Javier Otaduy, Antonio Viana, i Joaquín Sedano, 424-33. Pamplona: Aranzadi. [Google Scholar]
  21. Socha, Heribert. 1983. „Allgemeine Normen.” W Münsterischer Kommentar zum Codex Iuris Canonici. T. 1, red. Klaus Lüdicke, ad 15. Essen: Ludgerus Verlag. [Google Scholar]
  22. Syryjczyk, Jerzy. 2008. Sankcje w Kościele. Część ogólna komentarz. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.

Inne teksty tego samego autora