Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki

Tom 32 Nr 35 (2022)

Artykuły

Zasada kolegialności a zasada synodalności w Kościele

DOI: https://doi.org/10.32084/bskp.4421  [Google Scholar]
Opublikowane: 15.06.2022

Abstrakt

Podejmując próbę analizy i opisu zasad kolegialności i synodalności w Kościele, w przyjętej formule, pod tytułem: „Zasada kolegialności a zasada synodalności w Kościele”, należy przede wszystkim stwierdzić, iż obie zasady należą do zespołu elementów konstytutywnych Kościoła. Obie wszakże, nie będąc (w sensie klasycznym) częściami Kościoła, jak to jest w przypadku określonego urzędu czy stanu, na przykład władzy prymatu, prezbiteratu, stanu wiernych świeckich czy instytutów życia konsekrowanego, stanowią one swego rodzaju atrybuty jego istnienia i aktywności. Innymi słowy: obecne są i przejawiają się w całokształcie misyjnej działalności Kościoła.

Celem niniejszego opracowania jest ukazanie i wykazanie wzajemnych odniesień obu zasad, mających w stosunku do siebie charakter składników korelatywnych, wynikających z natury świętej władzy potestatis sacrae w Kościele, który też par excellence ma służyć doskonaleniu się wspólnoty Kościoła w dziele realizacji jego posłannictwa.

Bibliografia

  1. Arrieta, Juan I. 1997. Diritto dell’organizzazione ecclesiastica. Milano: Giuffrè. [Google Scholar]
  2. Aymans, Winfried. 1969. Kollegium und Kollegialer Akt im kanonischen Recht. Eine rechtsbegriffliche Untersuchung insbesondere aufgrund des Codex Iuris Canonici. München: Max Hueber Verlag. [Google Scholar]
  3. Corecco, Eugenio. 1997. Ius e communio. Casale Monferrato: Edizioni Piemme; Lugano: Facolta di Teologia. [Google Scholar]
  4. Gagnon, E. 2003. „Introduzione al commento della Cost. Ap. Pastor Bonus sulla ristrutturazione della Curia Romana.” W Commento alla „Pastor Bonus” e alle norme sussidiarie della Curia Romana, red. Pio Vinto Pinto, 3-22. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana. [Google Scholar]
  5. Gerosa, Libero. 1999. Prawo Kościoła. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
  6. Gerosa, Libero. 2003. Interpretacja prawa w Kościele. Zasady. Wzorce. Perspektywy. Kraków: WAM. [Google Scholar]
  7. Ghirlanda, Gianfranco. 1996. Wprowadzenie do prawa kościelnego. Kraków: WAM. [Google Scholar]
  8. Krukowski, Józef. 2005. „Biskup Rzymski.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, t. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I: Wierni chrześcijanie. Część II: Ustrój hierarchiczny, red. Józef Krukowski, 158-68. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
  9. Krukowski, Józef. 2005. „Konferencje biskupów.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, t. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I: Wierni chrześcijanie. Część II: Ustrój hierarchiczny, red. Józef Krukowski, 314-33. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
  10. Krzywda, Józef. 2008. Prymat papieski i Kolegium biskupów w świetle nauki Vaticanum I i II. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej. [Google Scholar]
  11. Müller, Gerhard L. 2021. Jedność wiary. Odpowiedzialność Rzymu za Kościół powszechny. Kraków: Wydawnictwo Espirit. [Google Scholar]
  12. Ratzinger, Joseph. 1997. Sól ziemi. Chrześcijaństwo i Kościół katolicki na przełomie tysiącleci. Kraków: Znak. [Google Scholar]
  13. Sołtyszwski, Stefan. 1967. „Konferencje Biskupów.” Prawo kanoniczne 10, nr 3-4:29-43. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.

Inne teksty tego samego autora