W Kościele katolickim, obok ustaw powszechnych, które regulują życie osób wierzących w jednakowy sposób na całym świecie, istnieją również normy o charakterze partykularnym, stanowiące najczęściej uszczegółowienie prawa powszechnego i dostosowanie go do rzeczywistości konkretnej diecezji. Jednym z przykładów przepisów o charakterze partykularnym jest prawodawstwo synodalne.
W niniejszym artykule zastanie dokonana analiza przepisów II Synodu diecezji częstochowskiej regulujących stosunki pomiędzy proboszczem i wikariuszem współpracującymi w obrębie jednej parafii. Pierwsza część artykułu obejmuje ogólną charakterystykę relacji pomiędzy duszpasterzami oraz zagadnienie przysługującego im czasu odpoczynku. Praca jest częścią dłuższego opracowania, które znajdzie dopełnienie w kolejnym artykule.