Celem artykułu jest przedstawienie wybranych aspektów dziejów diecezji częstochowskiej w okresie II wojny światowej. Zaprezentowano rządy diecezją sprawowane przez jej ordynariusza biskupa Teodora Kubinę i jego współpracowników oraz los najważniejszych instytucji diecezjalnych: kurii diecezjalnej, Częstochowskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, Domu Księzy Emerytów i Tygodnika Katolickiego „Niedziela”. Aby utrzymać jedność z parafiami wcielonymi do Rzeszy biskup Kubina ustanowił delegatów i komisarzy biskupich. Opisano prześladowanie duchowieństwa. Ustalono, że w czasie II wojny światowej zginęło 62 kapłanów częstochowskich, w tym 50 w obozach koncentracyjnych. Podano również najważniejsze straty materialne. Zwrócono również uwagę na różne formy duszpasterstwa. Kapłani częstochowscy pełnili funkcję kapelanów w Wojsku Polskim i w oddziałach podziemia niepodległościowego. Największe restrykcje w zakresie duszpasterstwa parafialnego funkcjonowały w Warthegau. Duchowni prowadzili tajne nauczanie. Wiele uwagi poświęcono działalności dobroczynnej. Największe zasługi na tym polu miały siostry zakonne prowadzące kuchnie ludowe, domy dziecka, akcje dożywiania więźniów. Aktem wielkiej odwagi ze strony m. in. ks. Bolesława Wróblewskiego, ks. Mieczysława Zawadzkiego i s. Teresy Kierocińskiej było niesienie pomocy ludności żydowskiej.
Vous pouvez également Lancer une recherche avancée de similarité pour cet article.