
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu glosowanego wyroku wyraził pogląd, iż przepisy art. 500 § 1 i 3 k.p.k. dają sądowi możliwość rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności karnej oskarżonego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, o ile na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. Autor podziela to stanowisko, znajduje ono bowiem pełne uzasadnienie w brzmieniu, jak również w ratio legis wskazanych przepisów. Zasadna jest również teza, że brak wątpliwości dotyczyć ma zarówno sprawstwa danego czynu – w tym wszystkich okoliczności mających wpływ na dokonanie właściwej oceny prawnej czynu – jak i winy oskarżonego. Teza ta koresponduje także z brzmieniem przywołanych przepisów. Zdaniem autora Sąd Najwyższy trafnie wskazał ponadto, że w procesie oceny, czy zachodzą wątpliwości odnośnie do okoliczności czynu i winy oskarżonego, istotne znaczenie mają wyjaśnienia oskarżonego – choć nie dostrzeżono jednocześnie, że ich niezłożenie na etapie postępowania przygotowawczego nie eliminuje możliwości rozpoznania sprawy w postępowaniu nakazowym.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.