Monophthongization of central diphthongs

Parvana jafarova

doi:10.25312/j.8552

Nr 1/22 (2025)

Artykuły

Monoftongizacja dyftongów centralnych

Parvana jafarova^▸^▾

DOI: https://doi.org/10.25312/j.8552 [Google Scholar]
Opublikowane: 26.03.2025

Abstrakt

Język angielski jest językiem globalnym, używanym na całym świecie jako język ojczysty, pierwszy i drugi. W Azerbejdżanie w nauczaniu języka angielskiego preferuje się Received Pronunciation (RP), jednak jego model jest przestarzały i wymaga aktualizacji. Od lat 80. XX wieku C. Upton zaproponował zmiany odzwierciedlające współczesne tendencje fonetyczne, które od lat 90. są stosowane w słownikach Uniwersytetu Oksfordzkiego. Wdrożenie nowego modelu napotyka jednak na trudności finansowe i edukacyjne. Leksykografowie, często nieznający fonetyki, zachowują konserwatywne podejście. Artykuł analizuje zjawisko monoftongizacji dyftongów centralnych w RP, badając zmiany ich jakości i ilości. Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Języków w Azerbejdżanie potwierdzają, że dyftongi centralne przekształcają się w długie monoftongi, a ta tendencja jest akceptowana we wszystkich grupach wiekowych.

Bibliografia

Bauer L. (1994), Watching English change: an introduction to the study of linguistic change in standard Englishes in the 20th century, London: Longman. [Google Scholar]
Bauer L., Trudgill P. (1998), Language Myths, London: Penguin Books. [Google Scholar]
Collins B., Mees I.M. (2019), Practical Phonetics and Phonology, London: Routledge. [Google Scholar]
Cruttenden A. (2008), Gimson’s Pronunciation of English, London: Hodder. [Google Scholar]
Hannisdal B.R. (2006), Variability and change in received pronunciation. A study of six phonological variables in the speech of television newsreaders, PHD dissertation, Bergen: University of Bergen. [Google Scholar]
Lindsey G. (2012), The British English vowel system (blog post), https://www.englishspeechservices.com/blog/british-vowels/ [accessed: 20.03.2024]. [Google Scholar]
Ramsaran S. (1990), RP: fact and fiction, [in:] Ramsaran S. (ed.), Studies in the Pronunciation of the English: A Commemorative Volume in Honour of A.C. Gimson, London–New York: Routledge, pp. 178–190. [Google Scholar]
Roach P. (2004), British English: Received pronunciation, “Journal of the International Phonetic Association”, vol. 34, pp. 239–245. [Google Scholar]
Roach P. (2009), English Phonetics and Phonology: A Practical Course, Cambridge: Cambridge University Press. [Google Scholar]
Upton C., Kretzschmar W.A., Konopka R. (2001), The Oxford Dictionary of Pronunciation for Current English, Oxford: Oxford University Press. [Google Scholar]
Upton C. (2008), Received pronunciation, [in:] B. Kortmann, C. Upton (eds.), Varieties of English: The British Isles, Berlin–New York: Mouton de Gruyter, pp. 237–252. [Google Scholar]
Wells J.C. (1997), Whatever Happened to Received Pronunciation, [in:] II Jornadas de Estudios Ingleses: 13 al 16 de noviembre de 1996, Jaén: Servicio de Publicaciones de la Universidad de Jaén, pp. 19–28. [Google Scholar]
Wells J.C. (2000), British English pronunciation preferences: a changing scene, “Journal of the International Phonetic Association”, vol. 29(1), pp. 33–55. [Google Scholar]
Wells J.C. (2001), IPA transcription systems for English, https://www.phon.ucl.ac.uk/home/wells/ipa-english.htm [accessed: 20.05.2024]. [Google Scholar]
Wells J.C. (2008), Longman Pronunciation Dictionary, London: Longman. [Google Scholar]