Skip to main navigation menu Skip to main content Skip to site footer
Językoznawstwo baner

No. 8 (2014)

Articles

Still about nicknames

  • Maria Wojtyła-Świerzowska
Published: 2014-10-01

Abstract

The nickname has an unofficial character and temporary. Intermingling in him the plane apelatywna and antroponimiczna. There characterizes it the large range of the expression, from contempts, mercy, malices, slights, across of taunterness, the irony until the friendship, the playfulness. It has a function characterizing. With material for the nickname can be names of objects animated and inanimate, features, activities and states, other personal names, prepositional expressions, continuous expressions, e.g. Ozaist, na ozaist ‘zaiste’ ‘indeed’. In nicknames come to light phenomena of the analogy and the formative radiation , e.g. the group of nicknames having the semantic basic value of the performer of the activity (from *choditi, *chodati): Chod, Chód, Chodz, Chodź-ko, Choda, Chodak, Chodek(ko), Chodacz, Chodzak, Chodaj, Chodal, Chodań, Chodasz, Chodzisz, Chodur(a), Chodera, Chodyra, Chodyka, Chodyła, Chodula. A sub-group of nicknames are the invective. They have a function degrading, insulting. Invectives are caused usually in situations characterized extremely negative emotions – hatred, the aggression, the contempt, the mockery, e.g. „Ty dupku żołędny!”, „bęcwał!”. Nicknames permit to observe the lively vocabulary and the word-formation (especially expressive), on one hand, and from second – they certify the lexis which more than once long ago fell into desuetude or is registered only in some dialects. Nicknames due to their function, enter on the area of the social psychology and the sociology of social groups, smaller or greater.

References

  1. Boryś W., Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków 2005. [Google Scholar]
  2. Boryś W., Popowska-Taborska H., Słownik etymologiczny kaszubszczyzny, I–VI, Warszawa 1994–2010. [Google Scholar]
  3. Brückner A., Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków 1927. [Google Scholar]
  4. Cieślikowa A., Przezwiska, [w:] Polskie nazwy własne. Encyklopedia, red. E. Rzetelska-Feleszko, Warszawa–Kraków 1998, s. 119–134 (tu szczegółowa bibliografia). [Google Scholar]
  5. Doroszewski W. (red.), Słownik języka polskiego, I–XI, Warszawa 1958–1969. [Google Scholar]
  6. Karłowicz J., Słownik gwar polskich, I–VI, Kraków 1900–1911. [Google Scholar]
  7. Karłowicz J., Kryński A., Niedźwiedzki W. (red.), Słownik języka polskiego (tzw. Warszawski), I–VIII, Warszawa 1900–1927. [Google Scholar]
  8. Kowalik-Kaleta Z., Dacewicz L., Raszewska-Żurek B., Słownik najstarszych nazwisk polskich, t. I, Warszawa 2007. [Google Scholar]
  9. Pisarkowa K., Wyliczanki polskie, Wrocław 1975. [Google Scholar]
  10. Polskie nazwy własne. Encyklopedia, red. E. Rzetelska-Feleszko, Warszawa–Kraków 1998. [Google Scholar]
  11. Rymut K., Nazwiska Polaków, Wrocław 1991. [Google Scholar]
  12. Rymut K., Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I–II, Kraków 1999–2001. [Google Scholar]
  13. Sławski F. (red.), Słownik prasłowiański, t. I, Wrocław 1974. [Google Scholar]
  14. Sławski F., Słownik etymologiczny języka polskiego, I–V (A-łżywy), Kraków 1952–1982. [Google Scholar]
  15. Sławski F., Zarys słowotwórstwa prasłowiańskiego, cz. I, [w:] Słownik prasłowiański, red. F. Sławski, t. I, Wrocław 1974, s. 1–141. [Google Scholar]
  16. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, Cz. I Odapelatywne nazwy osobowe, oprac. A. Cieślikowa, Kraków 2000. [Google Scholar]
  17. Słownik gwar polskich, oprac. przez Zakład Dialektologii Polskiej Instytutu Języka Polskiego PAN w Krakowie, M. Karaś (red.), od t. II–V J. Reichan (red.), od t. VI J. Okoniowa (red.), Wrocław 1977 nn. [Google Scholar]
  18. Wojtyła-Świerzowska M., Prasłowiańskie nomen agentis, Wrocław 1974. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.