Ks. prof. Jan Fijałek (1864-1936) uznawany jest za jednego z najwybitniejszych polskich historyków Kościoła. Jego działalność profesorska ma już kilka opracowań naukowych, choć wciąż czekamy na kompletne jej opracowanie. W tym tekście podjęto próbę przedstawienia jego dróg do profesury. Najpierw w latach 1871-75
uczęszczał do szkoły powszechnej w Bochni, w latach 1875-79 do niższego Gimnazjum w Bochni, a w latach 1879-1883 do Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Gimnazja w Bochni i w Krakowie wydały wielu znanych polskich uczonych. Po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego i na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wybrał seminarium naukowe z historii Kościoła ks. prof. Władysława Chotkowskiego.
Po święceniach kapłańskich w 1887 r. udał się do Rzymu. Studiował prawo na Uniwersytecie Gregoriańskim, ukończył Szkołę Paleograficzną na Watykanie i podjął współpracę z działającą w Rzymie stacją naukową krakowskiej Akademii Umiejętności pod kierunkiem prof. Stanisława Smolki. W 1891 r. doktoryzował się. Podjął wykłady na Wydziale Teologicznym UJ jako suplent. Habilitował się w 29 roku życia na podstawie dorobku i pracy pt. „Życie i obyczaje kleru w Polsce średniowiecznej na tle ustawodawstwa synodalnego” (1893). Habilitacja dawała mu uprawnienia do prowadzenia wykładów. Gdy w 1896 r. zawakowała katedra historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego zgłosił się do konkursu i go wygrał.
W wieku 32 lat został profesorem nadzwyczajnym. Na każdym etapie jego edukacji zwracano uwagę na jego niezwykłą pracowitość. Pracowitość pozostała jego cechą własną przez kolejnych 40 lat profesorskiego żywota.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.