Artykuł dotyczy rękopisu MS 104 znajdującego się w Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej na Wawelu. Kodeks ten powstał w I połowie XV w. Był kilka razy wzmiankowany, jednak nie doczekał się dotychczas szerszego opracowania. Jego stan zachowania jest dostateczny, jednak ze względu na pękniętą okładzinę górną nie jest obecnie udostępniany. Autorzy w pierwszej części artykułu skoncentrowali się na opisie kodykologicznym rękopisu. Kodeks MS 104 nie należy do bogato zdobionych. Na jego dekorację składa się inicjał, dwa przedstawienia herbu Doliwa oraz wypełnienia liter przypominające ludzkie twarze, które znajdują się jedynie w tekstach pierwszego pisarza. Wyszczególnione zostały umieszczone w nim znaki wodne oraz teksty, które napisano tą samą ręką. Rękopis nie jest jednorodny. To zbiór dziesięciu tekstów należących do różnych autorów. Nie można z całą pewnością wskazać osoby, której kodeks był dedykowany. Różnorodność dzieł zawartych w rękopisie może być jedynie odzwierciedleniem zainteresowań zleceniodawcy. Biorąc pod uwagę okres, w którym rękopis mógł powstać oraz jego teść, autorzy wzięli w swym rozważaniu pod uwagę dwie osoby: braci Wincentego oraz Jakuba Kota.