Przedmiotem niniejszego artykułu jest hierarchia grzechu w średniowieczu w Polsce. Na podstawie tych informacji Autor stwierdza, że zaprzeczanie jedności i mocy Boga, herezja, bluźnierstwo, naruszenie dóbr i przywilejów Kościoła, zabójstwo, grzechy seksualne contra naturam, kazirodztwo i cudzołóstwo były uznawane za najcięższe grzechy. Wszystkie te wady naruszały porządek zarówno boski, jak i ludzki. Niszczyły stabilność i rutynę świata. Były niebezpieczne nie tylko dla osoby, która je popełniła, ale także dla bliźnich i dla całej wspólnoty chrześcijańskiej.