W artykule omawiane jest pięćdziesięciolecie Polskiego Instytutu Historycznego w Rzymie, który został założony przez ks. Waleriana Meysztowicza w 1945 roku. Meysztowicz, będący humanistą i uczonym, przebywał wówczas w Rzymie jako radca ambasady polskiej przy Stolicy Apostolskiej. Po zakończeniu II wojny światowej postanowił utworzyć placówkę, która miała promować polską naukę i kulturę na Zachodzie. Finansowanie projektu zapewniła Fundacja Lanckorońskich z Brzezia, a prezesem Instytutu została prof. Karolina Lanckorońska. Instytut rozpoczął działalność od organizowania spotkań odczytowych, które miały na celu gromadzenie polskich naukowców i utrzymywanie kontaktu z nauką polską. W 1986 roku Instytut podjął edycję materiałów związanych z działalnością nuncjatury apostolskiej w Polsce. Ponadto, Fundacja Lanckorońskich udzielała wsparcia stypendialnego dla pracowników naukowych, umożliwiając im prowadzenie badań za granicą. Instytut angażował się także w działania popularyzatorskie, takie jak kursy historii Polski dla Polaków na poziomie licealnym oraz obchody rocznic religijnych i narodowych. W ostatnich latach Instytut kontynuował swoją działalność naukową, współpracując z Polską Akademią Umiejętności w Krakowie nad wydawaniem materiałów związanych z nuncjaturą polską. Całokształt przedsięwzięć ukazuje znaczący wkład Instytutu w promowanie polskiej nauki i kultury na arenie międzynarodowej.