W niniejszym opracowaniu analizowana jest korespondencja jezuickiego uczonego Adama Kochańskiego z Gottfriedem Wilhelmem Leibnizem, wybitnym filozofem niemieckim, skupiająca się na językoznawstwie, Chinach i Syberii w drugiej połowie XVII wieku. W tym okresie uczeni europejscy, zwłaszcza z protestanckich kręgów niemieckich, rozwinęli duże zainteresowanie badaniami językowymi. Istotną rolę w badaniach językoznawczych odegrał Adam Kochański, uznany w europejskim środowisku naukowym matematyk i językoznawca. Od 1675 roku Kochański utrzymywał stałą korespondencję z Andreasem Müllerem, językoznawcą niemieckim, skupiającą się na języku chińskim. W opracowaniu podkreślono zaangażowanie Kochańskiego w działalność naukową związaną z językoznawstwem, Chinami i Syberią. Rola Kochańskiego jako kapelana królewskiego, bibliotekarza i matematyka króla Jana III Sobieskiego, a także jego ścisła współpraca z Leibnizem, stawiały go w centrum tych badań. Korespondencja z Leibnizem prowadzona w latach 1691-1698 rzuca światło na prowadzone przez nich dyskusje na temat języka chińskiego, języków ludów syberyjskich, a także zainteresowanie Leibniza stenografią i stworzeniem języka uniwersalnego. Listy dostarczają cennych informacji na temat intelektualnych zajęć tamtych czasów, wzajemnych powiązań między studiami językowymi a misjami religijnymi oraz wspólnych wysiłków europejskich uczonych na rzecz zrozumienia języków i kultur Chin i Syberii. Rola Kochańskiego jako mediatora pomiędzy różnymi środowiskami naukowymi oraz jego interakcje z Leibnizem przyczyniają się do głębszego zrozumienia krajobrazu intelektualnego końca XVII wieku.