Początki kościoła św. Brygidy w Gdańsku sięgają XIV wieku. Od samego początku był to katolicki kościół. W 1840 roku powstała przy nim parafia. Podczas walk w marcu 1945 roku kościół odniósł tylko niewielkie szkody, jednak kilka dni po zakończeniu walk został podpalony przez sowieckich żołnierzy, również plebania została zniszczona. W 1957 roku lokalne instytucje diecezjalne podjęły decyzję o odbudowie kościoła. Zgodnie z wówczas obowiązującymi przepisami kuria biskupia zwróciła się do władz państwowych z wnioskiem o odpowiednie zezwolenie, które jednak zostało odrzucone. Rozpoczęła się więc kilkuletnia walka o prawo własności do kościoła i jego odbudowę. Stronę kościelną reprezentowali biskup Edmund Nowicki i wikariusz generalny Bernard Polzin, a władze państwowe - urzędnicy administracji lokalnej, choć rzeczywiste decyzje podejmowali działacze partii komunistycznej. Według władz parafia św. Brygidy przestała istnieć w 1945 roku, a budynek kościoła stał się własnością państwa, za jego odbudowę odpowiedzialna miała być więc administracja państwowa, a w przyszłości miał on służyć celom świeckim. Strona kościelna argumentowała, że parafia nadal istnieje, ponieważ nie została rozwiązana przez nikogo, więc kościół pozostaje własnością diecezji gdańskiej. Biskup Nowicki kilkakrotnie odwoływał się do centralnych urzędów państwowych, podczas gdy budynek kościoła coraz bardziej niszczał. W końcu, na początku lat 70. XX wieku, władze państwowe uznały prawo własności diecezji gdańskiej i wydały zezwolenie na odbudowę. Prace budowlane nadzorował Henryk Jankowski, który później został proboszczem parafii. Dziś kościół św. Brygidy należy do najpiękniejszych świątyń Gdańska.