Listy analizowane w tym artykule zostały napisane przez Leona Wałęgę (1859-1933), który był biskupem tarnowskim w latach 1904-1932. Adresowane były do jego przyjaciela, arcybiskupa metropolity lwowskiego (obrządku łacińskiego) Józefa Bilczewskiego (1860-1923). W swoich listach Wałęga zajmuje się zaledwie kilkoma sprawami. Najwybitniejszy z nich dotyczy rozwoju ruchu chłopskiego w Galicji i działalności ks. Stanisław Stojałowski. Wśród innych zagadnień poruszanych w korespondencji obu duchownych znajdują się problemy ogólnoświatowego i lokalnego Kościoła katolickiego, I wojny światowej, tzw. kwestia polska w ostatnich dniach monarchii austro-węgierskiej oraz niektóre prywatne troski biskupa Wakjgi. . Listy jako całość dają nam autoportret ich autora, autorytarnego i paternalistycznego charakteru, działającego z wielkim przekonaniem w obronie Kościoła i wiary zwykłych ludzi. Publikacja listów biskupa Wałęgi umożliwia zainteresowanemu czytelnikowi lepsze zrozumienie roli Kościoła katolickiego w Galicji i sposobów, w jakie odpowiadał on na wyzwanie, jakie postawiły zmiany społeczno-polityczne na początku obecnego stulecia.