Krzyżowcy w Czechach, na Śląsku i w Polsce nie mają nic wspólnego z krzyżownikami niderlandzko-francuskimi, jak również i z krzyżakami niemieckimi. Różnica między pierwszymi a drugimi polegała na odmiennych sposobach założenia zakonu, odrębnych statutach i innym wyszkoleniu członków, którym powierzano różne zadania. Do głównych zadań krzyżowniczo-rycerskich zakonów na zachodzie od zarania ich powstania należały oprócz krucjaty do Ziemi Świętej duszpasterstwo i misje, natomiast działalność krzyżowców na wschodzie ograniczała się początkowo tylko do pielęgnowania chorych. W niniejszym artykule ukazano w zarysie początki działania laickiej kongregacji szpitalnej na Śląsku. Z czasem ta kongregacja przekształciła się na przełomie XV/XVI w. w zakon krzyżowców z czerwoną gwiazdę, a w XVII w zakon rycerski. W artykule przestawiono także stosunki wewnętrzne zakonu i jego sytuację materialną w XVIII wieku jak również sekularyzację zakonu, która dokonała się w 1810.