Franciszkanka od cierpiących, pielęgniarka, doktor nauk medycznych, specjalista w dziedzinie pielęgniarstwa geriatrycznego. Autorka rozprawy dotyczącej jakości życia chorych ze stwardnieniem rozsianym oraz artykułów dotyczących jakości życia zależnej od stanu zdrowia. Kierownik Zakładu Pielęgnacyjno-Opiekuńczego „Dom św. Franciszka” w Warszawie (tzw. „Królikarnia”).
Franciszkanka od cierpiących, pielęgniarka, doktor teologii. Autorka książek poświęconych duchowości Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, życiu i dziełu Sługi Bożej Kazimiery Gruszczyńskiej oraz artykułów związanych z historią i duchowością franciszkanek od cierpiących. Zajmuje się prowadzeniem procesu beatyfikacyjnego Założycielki oraz opracowaniem i edycją materiałów źródłowych Zgromadzenia.
Jednym z naglących problemów służby zdrowia na terenie Warszawy w końcu XIX wieku była nierozwiązana kwestia osób cierpiących na nieuleczalne choroby. Brak odpowiednich placówek, gdzie można by ich było otoczyć stosowną opieką, powodował, że często umierali w nędzy i strasznych cierpieniach. Nadzieją dla tych „najnieszczęśliwszych” okazało się powołanie Towarzystwa Opieki dla Nieuleczalnie Chorych. Dzięki jego działalności stworzono zorganizowany system opieki dla tych chorych, który obejmował: 3 lecznice, w których udzielano doraźnej medycznej, a także materialnej pomocy chorym nieuleczalnie; utworzono zakład dla nieuleczalnych przy ul. Wspólnej, później przeniesiony do Królikarni, gdzie cierpiący na choroby nowotworowe objęci byli opieką szpitalną. W ramach działalności Towarzystwa udzielano pomocy chorym „rakowatym” także w ich domach rodzinnych. Od początku istnienia Towarzystwa Opieki nad Nieuleczalnie chorymi, w skład Rady Opiekuńczej weszła Założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących – Matka Kazimiera Gruszczyńska. Opiekę zaś nad chorymi powierzono jej duchowym córkom – siostrom franciszkankom od cierpiących. Swoją posługę wobec nieuleczalnie chorych objętych opieką Towarzystwa siostry sprawowały nieprzerwanie do lat 50. XX wieku, tzn. do czasu, kiedy zakład ostatecznie upaństwowiono i stworzono w nim oddział chorób wewnętrznych, jako filię szpitala przy ul. Goszczyńskiego. Wówczas chorzy nieuleczalnie zostali przewiezieni do szpitala w Wyrozębach, natomiast wszystkie siostry franciszkanki zwolniono z pracy. Po przemianach politycznych w 1989 roku, Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących odzyskało teren zakładu Królikarnia oraz nabyło prawo własności tej posesji. Staraniem sióstr oraz darczyńców na terenie Królikarni został wybudowany i w 1995 roku oddany do użytku i prowadzony przez zgromadzenie Dom św. Franciszka (tj. Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy Dom św. Franciszka), przeznaczony dla osób starszych i niepełnosprawnych.
Bibliografia
Bandrowski J., Najnieszczęśliwsi, Warszawa 1901. [Google Scholar]
Czermińska L., Wszystko zaczęło się w Kozienicach... Życie i dzieło Sługi Bożej Kazimiery Gruszczyńskiej, Kozienice 2017. [Google Scholar]
De Walden-Gałuszko K., Założenia i podstawy ruchu hospicyjnego, [w:] Pielęgniarstwo w opiece paliatywnej i hospicyjnej, (red.): K. de Walden-Gałuszko, A. Kaptacz, Warszawa 2005. [Google Scholar]
Historia medycyny, red. T. Brzeziński, Warszawa 1995. [Google Scholar]
Jodkowski H., Szpital w Królikarni, „Kronika Warszawy” 1975, nr 3/23, s. 37-49. [Google Scholar]
Olszewski D., W służbie cierpiącym. Charyzmat Kazimiery Gruszczyńskiej (1848-1927), Niepokalanów 1991. [Google Scholar]
Podgórska-Klawe Z., Szpitale warszawskie w latach 1388-1945, Warszawa 1975. [Google Scholar]
Ustawa Towarzystwa opieki nad nieuleczalnymi chorymi w mieście Warszawie, Warszawa 1898. [Google Scholar]
Świda T.T., Nieuleczalni w Królikarni. Garść wrażeń, „Tygodnik Ilustrowany” 1910, s. 32:651. [Google Scholar]
