Po śmierci Pawła z Przemankowa w 1292 r. kapituła krakowska wybrała na biskupa krakowskiego Prokopiusa, krewnego książąt piastowskich, kanonika i prałata niektórych kapituł. W tym czasie władzę w Małopolsce objął Wacław II z czeskiej dynastii Przemyślidów. Początkowo stosunki Prokopa z nowym władcą były prawidłowe, jednak wkrótce doszło do konfliktu, którego przyczyną była konfiskata części majątku biskupiego i odmowa biskupowi prawa do pobierania dziesięciny z dochodów z kopalni soli. Motywy polityczne nie odgrywały tu żadnej roli. Jednakże trudna sytuacja polityczna, która wkrótce się pojawiła, skłoniła obie strony do osiągnięcia kompromisu, którego efektem było porozumienie osiągnięte w Pradze 20 czerwca 1294 r. Następcą zmarłego wkrótce potem Prokopiusa został pochodzący ze Śląska Johann Muskata, mianowany prawdopodobnie przez kapitułę 11 lipca 1294 r. – pod naciskiem starosty czeskiego. Jako biskup Muskata rozwinął ożywioną działalność polityczną, która wykraczała poza granice jego diecezji. Często przebywał w Pradze i na Śląsku. Jego współpraca z Przemyślidami nie spotkała się ze znaczącym sprzeciwem w kapitule. Wiedział, jak utrzymać właściwe stosunki z Władysławem Łokietkiem. Dopiero po roku 1300 sytuacja polityczna w Małopolsce uległa pogorszeniu. Muscat zaczął coraz bardziej angażować się w realizację planów Wacława II w Polsce i na Węgrzech. W wyniku sprzeciwu papieskiego musiał jednak ograniczyć swoją działalność i przeważnie przebywał w Krakowie. Od 1301 roku był także w konflikcie z arcybiskupem. Starał się utrzymać władzę Przemyślidów.