W artykule poruszono kryminalistyczną problematykę dowodu poszlakowego. Większość czynności procesowo-kryminalistycznych nie dowodzi faktu głównego, lecz faktów ubocznych. Szczególnie istotne zagadnienia to m.in.: ślady kryminalistyczne jako poszlaki; znaczenie dowodowe wybranych metod identyfikacji kryminalistycznej; tworzenie i weryfikacja wersji kryminalistycznych w dowodzie poszlakowym; ocena wartości diagnostycznej metody i jej wpływ na proces dowodzenia; ocena wartości dowodowej opinii; ustalanie prawdopodobieństwa faktu głównego na podstawie poszlak i proces przekształcenia się go w pewność organu procesowego, będącą podstawą decyzji procesowej. W artykule przeanalizowano w szczególności orzecznictwo, w którym często niektóre dowody, np. daktyloskopijne, są uznawane za dowody bezpośrednie.