
Formacja wiernych świeckich jest jedną z najbardziej istotnych kwestii działania pastoralnego wielu diecezji w Polsce i na świecie. Szczególny impuls do rozwoju tej sfery funkcjonowania życia Kościoła dał Sobór Watykański II. W rozpoczętą w ten sposób dynamikę odnowy wpisuje się również powstała dwadzieścia lat po Soborze posynodalna adhortacja Christifideles laici. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie stanowiska Jana Pawła II zawartego w analizowanym dokumencie na temat formacji świeckich w Kościele. Najpierw jednak przybliżono chrześcijańską wizję człowieka i wyjaśniono podstawowe pojęcia, takie jak: formacja i wierny świecki. Sedno artykułu stanowi jednak charakterystyka posoborowej myśli na temat laikatu i jego formacji. Przedstawiona analiza tekstu tytułowego dokumentu daje odpowiedź na pytanie o to, w jaki sposób i dlaczego Kościół powinien organizować stałą formację laikatu.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.