Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie

Tom 13 Nr 1 (2020)

Artykuły

Ewolucja wybranych zasad procesu karnego w świetle nowelizacji polskiego prawa karnoprocesowego

DOI: https://doi.org/10.32084/tekapr.2020.13.1-25  [Google Scholar]
Opublikowane: 30.06.2020

Abstrakt

Tematem opracowania jest ewolucja wybranych zasad polskiego prawa karnego procesowego. Analizowanie poszczególnych zasad jest istotne z tego powodu, że określają one model postępowania karnego. Zmiana poszczególnych zasad powoduje modyfikację ukształtowanego wcześniej modelu procesu. Autor analizując wprowadzone zmiany prawne, wyróżnił zasady, które uległy wzmocnieniu. Są to zasady: legalizmu i skargowości. Zdaniem autora w następstwie wprowadzonych zmian powstały ograniczenia w realizacji zasady równouprawnienia (równości) stron. Następuje to na skutek zwiększenia roli prokuratora w postępowaniu sądowym. Zasada, która została w praktyce zmarginalizowana to zasada udziału ławników w orzekaniu.

Bibliografia

  1. Adamczyk, Marcin. 2011. Świadek koronny. Analiza prawno-kryminalistyczna. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  2. Bafia, Jerzy. 1976. „Komentarz do art. 50.” W Jerzy Bafia, Jan Bednarzak, i in., Kodeks postępowania karnego – Komentarz, 116–22. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  3. Bieńkowska, Beata. 1986. „Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa z dnia 13 kwietnia 1984 r., Z 27/84.” Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych 5:194–97. [Google Scholar]
  4. Bieńkowska, Beata 2003a. „Zasada legalizmu.” W Beata Bieńkowska, Piotr Kruszyński, i in., Wykład prawa karnego procesowego, 40–44. Białystok: Wydawnictwo Temida 2. [Google Scholar]
  5. Bieńkowska, Beata. 2003b. „Zasada skargowości.” W Beata Bieńkowska, Piotr Kruszyński, i in., Wykład prawa karnego procesowego, 45–53. Białystok: Wydawnictwo Temida 2. [Google Scholar]
  6. Bogucki, Olgierd, i Maciej Zieliński. 2014. „Zasady prawa z perspektywy ogólnej teorii prawa.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 43–80. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  7. Bojarski, Tadeusz. 2015. „Znaczenie zasady legalizmu dla zasady równości wobec prawa oraz w świetle ogólnych dyrektyw wymiaru kary.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 67–82. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  8. Brodzisz, Zdzisław. 2020. „Komentarz do art. 330.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Jerzy Skorupka, 870–76. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  9. Broniecka, Rossana. 2015. „Umorzenie absorpcyjne – wyjątek od zasady legalizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i in., t. 2, 7–20. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  10. Chojniak, Łukasz, i Łukasz Wiśniewski. 2013. „Ławnicy w postępowaniu karnym – ujęcie historyczne i konstytucyjne.” Wrocławskie Studia Sądowe 3–4:47–66. [Google Scholar]
  11. Cieślak, Marian, i Zbigniew Doda. 1971. „Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego w zakresie postępowania karnego prze sądami wojskowymi za rok 1970.” Wojskowy Przegląd Prawniczy 2:252–69. [Google Scholar]
  12. Cieślak, Marian. 1984. Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  13. Cora, Stanisław. 1987. Zwrot sprawy do uzupełnienia postępowania przygotowawczego w polskim procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  14. Daszkiewicz, Wiesław. 1960. Oskarżyciel w polskim procesie karnym. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. [Google Scholar]
  15. Daszkiewicz, Wiesław. 1961. „Odstąpienie oskarżyciela publicznego od oskarżenia a zasada legalizmu.” Palestra 8:35–45. [Google Scholar]
  16. Daszkiewicz, Wiesław. 1976. Proces karny. Część ogólna. T. 1. Wyd. 2 zaktualizowane. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [Google Scholar]
  17. Daszkiewicz, Wiesław. 1996. Proces karny. Część ogólna. Poznań: Polski Dom Wydawniczy „Ławica”. [Google Scholar]
  18. Duży, Jerzy. 2011. „Porozumienia procesowe przewidziane w art. 335 i 387 k.p.k. w kontekście zasady legalizmu i prawdy materialnej.” W Iudicium et Scientia. Księga jubileuszowa Profesora Romualda Kmiecika, red. Anna Przyborowska–Klimczak, i Adam Taracha, 219–33. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  19. Eichstaedt, Krzysztof. 2008. Czynności sądu w postępowaniu przygotowawczym w polskim prawie karnym. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  20. Eichstaedt, Krzysztof. 2016. „Komentarz do art. 344a.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz do zmian 2016, red. Dariusz Świecki, 373–79. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  21. Giętkowski, Radosław. 2013. Odpowiedzialność dyscyplinarna w prawie polskim. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego. [Google Scholar]
  22. Goss, Marta. 2014. „Cofnięcie aktu oskarżenia przez oskarżyciela publicznego.” Prokuratura i Prawo 3:46–52. [Google Scholar]
  23. Gostyński Zbigniew, i Stanisław Zabłocki. 2003: „Komentarz do art. 10.” W Jerzy Bratoszewski, Lech Gardocki, i in., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, 248–50. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC. [Google Scholar]
  24. Gostyński Zbigniew. 1998a. „Komentarz do art. 14.” W Jerzy Bratoszewski, Lech Gardocki, i in., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, 196–200. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC. [Google Scholar]
  25. Gostyński, Zbigniew. 1998b. Komentarz do przepisów wstępnych kodeksu postępowania karnego z 1997 r. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC. [Google Scholar]
  26. Grajewski, Jan. 1998. „Ingerencja sądu w postępowanie przygotowawcze w świetle przepisów nowego Kodeksu postępowania karnego (zarys problematyki).” W Nowy kodeks postępowania karnego. Zagadnienia węzłowe, red. Edward Skrętowicz, 209–32. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  27. Grajewski, Jan. 2011. „Zasada legalizmu.” W Jan Grajewski, Katarzyna Papke–Olszaukas, i in., Prawo karne procesowe – część ogólna, 94–99. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  28. Granat, Mirosław. 2019. Prawo konstytucyjne. Pytania i odpowiedzi. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  29. Hofmański, Piotr, Elżbieta Sadzik, i Kazimierz Zgryzek. 2011. Kodeks postępowania karnego. T. 2: Komentarz do art. 297–467. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  30. Janusz–Pohl, Barbara. 2014. „Zasada udziału czynnika społecznego.” W System Prawa Karnego procesowego, redaktor naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 2: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 1421–470. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  31. Janusz–Pohl, Barbara, Martyna Kusak, i in. 2015. „Relacje pomiędzy zasadą legalizmu i kontradyktoryjności w świetle ostatnich nowelizacji k.p.k.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara. Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 335–68. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  32. Jasiński, Wojciech. 2005. „Instytucje skazania bez rozprawy (art. 335 k.p.k.) oraz dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej (art. 387 k.p.k.) na tle naczelnych zasad procesu karnego.” Prokuratura i Prawo 9:15–35. [Google Scholar]
  33. Jasiński, Wojciech. 2020. „Komentarz do art. 360.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Jerzy Skorupka, wyd. 4, 965–68. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  34. Kaftal, Alfred. 1974. Sądowa kontrola postępowania przygotowawczego. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  35. Kaftal, Alfred. 1985. „Model rozprawy głównej w prawie polskim de lege lata i ferenda.” Studia Iuridica 13:17–35. [Google Scholar]
  36. Kalinowski, Stefan. 1975. Rozprawa główna w polskim procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  37. Kalisz, Anna. 2015. „Prokurator w sprawach o przestępstwa prywatnoskargowe.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 9–38. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  38. Kardas, Piotr. 2004. „Konsensualne sposoby rozstrzygnięcia w świetle nowelizacji kodeksu postępowania karnego z dnia 10 stycznia 2003 r.” Prokuratura i Prawo 1:31–62. [Google Scholar]
  39. Klejnowska, Monika 2015. „Popieranie oskarżenia jako realizacja zasady legalizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 179–206. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  40. Kmiecik, Romuald. 1996a. „Zasada legalizmu.” W Romuald Kmiecik, i Edward Skrętowicz, Proces karny. Część ogólna, 70–72. Kraków–Lublin: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  41. Kmiecik Romuald. 1996b. „Zasada skargowości.” W Romuald Kmiecik, i Edward Skrętowicz, Proces karny. Część ogólna, 72–76. Kraków–Lublin: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  42. Kmiecik, Romuald. 2003. „O wyrokowaniu bez rozprawy i innych instytucjach karnoprocesowych (w świetle Projektu zmian k.p.k.).” Prokurator 3:10–17. [Google Scholar]
  43. Kmiecik, Romuald. 2008. „Posiłkowa skarga subsydiarna czy kontrola sądu nad zaniechaniem ścigania?” W Skargowy model procesu karnego. Księga ofiarowana Profesorowi Stanisławowi Stachowiakowi, red. Anna Gerecka–Żołyńska, Piotr Górecki, i in., 175–80. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  44. Kmiecik, Romuald. 2009. „Zasada legalizmu.” W Romuald Kmiecik, i Edward Skrętowicz, Proces karny. Część ogólna, 67–71. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  45. Kmiecik, Romuald. 2011. „Legalizm i konsensualizm w działalności prokuratora – między teorią a praktyką.” W Funkcje procesu karnego. Księga jubileuszowa Profesora Janusza Tylmana, red. Tadeusz Grzegorczyk, 25–36. Warszawa: LEX a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  46. Kmiecik, Romuald. 2014. „Zasada kontroli.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 2: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 1644–687. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  47. Kołodziejczyk, Agnieszka. 2013. Umorzenie absorpcyjne w polskim procesie karnym. Warszawa: LEX a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  48. Kołodziejczyk, Agnieszka. 2015. „Miejsce oportunizmu w polskim procesie karnym na przykładzie umorzenia absorpcyjnego – kilka refleksji odnośnie wykorzystania instytucji w praktyce.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i in., t. 2, 115–46. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  49. Koper, Radosław. 2002. „Skazanie oskarżonego bez rozprawy a zasady procesowe.” Studia Prawnicze 4:121–27. DOI: https://doi.org/10.37232/sp.2002.4.6 [Google Scholar]
  50. Kowalewska–Borys, Ewa. 2004. Świadek koronny w ujęciu dogmatycznym. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  51. Kozioł, Tomasz. 2009. Warunkowe umorzenie postępowania karnego. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  52. Kruk, Ewa. 2005. Wyrok skazujący sądu pierwszej instancji w trybie art. 335 k.p.k. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  53. Kruk, Ewa. 2016. Skarga oskarżycielska jako przejaw realizacji prawa do oskarżania uprawnionego oskarżyciela w polskim procesie karnym. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  54. Kruk, Ewa, i Ireneusz Nowikowski. 2015. „Modyfikacja aktu oskarżenia w kontekście zasady legalizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i in., t. 2, 185–208. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  55. Kubala, Włodzimierz. 1985. „Glosa do postanowienia IWSN z 13 kwietnia 1985 r., Z 27/84.” Wojskowy Przegląd Prawniczy 2:203–208. [Google Scholar]
  56. Kulesza, Cezary. 2014a. „Legalizm i oportunizm ścigania a prawa pokrzywdzonego w świetle nowelizacji polskiego ustawodawstwa karnego z 2013 roku.” W Polski proces karny i materialne prawo karne w świetle nowelizacji z 2013 roku. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Januszowi Tylmanowi z okazji Jego 90. urodzin, red. Tomasz Grzegorczyk, Jacek Izydorczyk, i in., 125–44. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  57. Kulesza, Cezary. 2014b. „Zasada skargowości.” W System prawa karnego procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Piotr Wiliński, 546–634. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  58. Kulesza, Cezary. 2014c. „Rola prokuratora w znowelizowanym kodeksie postępowania karnego.” Prokuratura i Prawo 4:5–33. [Google Scholar]
  59. Kulesza, Cezary. 2017. „Zasada skargowości.” W Cezary Kulesza, i Piotr Starzyński, Postępowanie karne, 32–35. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  60. Kunicka–Michalska, Barbara. 1982. Warunkowe umorzenie postępowania karnego w latach 1970–1977. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk. [Google Scholar]
  61. Kurowski, Michał. 2019a. „Zasada legalizmu.” W Meritum. Postępowanie karne, red Dariusz Świecki, 127–29. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  62. Kurowski, Michał. 2019b. Rezygnacja z oskarżania w toku postępowania sądowego w polskim procesie karnym. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  63. Kurowski, Michał. 2020. „Wpływ zmian w zakresie prawa do dysponowania skargą przez oskarżyciela publicznego na wybrane zasady procesowe.” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 199–206. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  64. Kurzępa, Bolesław. 2005. Świadek koronny. Geneza instytucji. Komentarz do ustawy. Toruń: TNOiK. [Google Scholar]
  65. Kwiatkowski, Zbigniew. 2020. „Udział ławników w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych.” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 207–14. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  66. Lipczyńska, Maria. 1971. Polski proces karny. Cz. 1: Zagadnienia ogólne. Warszawa–Wrocław: PWN. [Google Scholar]
  67. Lipczyńska, Maria. 1975. „Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego.” W Maria Lipczyńska, Andrzej Kordik, i in., Polski proces karny, 442–60. Warszawa–Wrocław: PWN. [Google Scholar]
  68. Lipczyńska, Maria. 1977. Oskarżenie prywatne. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  69. Marszał, Kazimierz. 1980. Ingerencja prokuratora w ściganie przestępstw prywatnoskargowych w polskim procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  70. Marszał, Kazimierz. 1988. Proces karny.Katowice: PWN. [Google Scholar]
  71. Migacz, Paweł, i Emil Wojtyra. 1996. „Zwrot sprawy do uzupełnienia postępowania przygotowawczego.” Prokuratura i Prawo 5:85–108. [Google Scholar]
  72. Misztal, Piotr 2019. „Zasada równości stron.” W Meritum Postępowanie karne, red. Dariusz Świecki, 125–27. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  73. Młoczkowski, Mariusz. 2015. „Skuteczność procesowych gwarancji realizacji zasady legalizmu a odstępstwa na rzecz zasady oportunizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbra Dudzik, Jakub Kosowski, i in., t. 2, 209–20. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  74. Murzynowski, Andrzej. 1985. „Udział ławników w orzecznictwie sądów powszechnych.” Zeszyty Naukowe Instytutu Badania Prawa Sądowego 24:29. [Google Scholar]
  75. Murzynowski, Andrzej. 1987. „Pozycja i rola sądu w procesie karnym.” Studia Prawnicze 1:3–39. DOI: https://doi.org/10.37232/sp.1987.1.1 [Google Scholar]
  76. Murzynowski, Andrzej. 1994. Istota i zasady procesu karnego. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN. [Google Scholar]
  77. Murzynowski, Andrzej. 1997. „Ogólna charakterystyka nowego kodeksu postępowania karnego.” Państwo i Prawo 8:3–24. [Google Scholar]
  78. Murzynowski, Andrzej. 2002. „Refleksje na temat kształtu procedury karnej w XXI wieku.” W Postępowanie karne w XXI wieku. Materiały z ogólnopolskiej konferencji naukowej. Popowo 26–28 października 2001 r., red. Piotr Kruszyński, 36–64. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC. [Google Scholar]
  79. Murzynowski, Andrzej, i Maria Rogacka–Rzewnicka. 2002. „Oportunizm ścigania przestępstw i jego granice w nowym kodeksie postępowania karnego.” W Ius et lex. Księga jubileuszowa ku czci Profesora Adama Strzembosza, red. Antoni Dębiński, Alicja Grześkowiak, i Krzysztof Wiak, 141–56. Lublin: Wydawnictwo KUL. [Google Scholar]
  80. Nowikowski, Ireneusz. 2001. Odwołalność czynności procesowych stron w polskim procesie karnym. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  81. Nowikowski, Ireneusz. 2009. „Uwagi o zasadzie rzetelnego procesu karnego (kwestie wybrane).” W Rzetelny proces karny. Księga jubileuszowa Profesor Zofii Świdy, red. Jerzy Skorupka, 45–56. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  82. Nowikowski, Ireneusz. 2010. „Interes społeczny jako powód zmiany trybu ścigania przestępstw z oskarżenia prywatnego (zagadnienia wybrane).” Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie t. 3, 150–63. [Google Scholar]
  83. Nowikowski, Ireneusz. 2011. „O cofnięciu oskarżenia przez oskarżyciela publicznego w procesie karnym (uwagi w związku projektem zmian kodeksu postępowania karnego).” W Iudicium et Scientia. Księga jubileuszowa Profesora Romualda Kmiecika, red. Anna Przyborowska–Klimczak, i Adam Taracha, 109–20. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  84. Nowikowski, Ireneusz. 2016. „Uwagi o zasadzie legalizmu w kontekście poglądów prof. Z. Sobolewskiego (kwestie wybrane).” Ius et Administratio 3:48–56. [Google Scholar]
  85. Nowikowski, Ireneusz. 2020. „Udział ławników w składach orzekających w procesie karnym (kwestie wybrane).” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 241–64. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  86. Olszewski, Radosław. 2007. Ujawnianie przez sąd i usuwanie istotnych braków dochodzenia lub śledztwa w polskim procesie karnym. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. [Google Scholar]
  87. Osowska, Danuta. 1977. Sądowa kontrola oskarżenia w polskim procesie karnym. Warszawa–Toruń: PWN. [Google Scholar]
  88. Paluszkiewicz, Hanna, Magdalena Błaszczyk, i in. 2015. „Prawne zabezpieczenia przestrzegania zasady legalizmu. Zagadnienia wybrane.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 295–312. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  89. Paśkiewicz, Joanna. 2015. „Umorzenie postępowania na podstawie art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jako odstępstwo od zasady legalizmu – wybrane zagadnienia procesowe.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 313–34. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  90. Pawelec, Szymon, i Łukasz Jagiełłowicz. 2014. „Model procesu karnego jako przedmiot badań prawno porównawczych.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 2: Proces karny. Rozważania modelowe w ujęciu prawnoporównawczym, red. Piotr Kruszyński, 54–56.Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  91. Rakowska–Trela, Anna. 2017. Ocena zgodności z Konstytucją RP przedstawionego przez Prezydenta RP projektu ustawy o Sądzie Najwyższym. VIII kadencja. Druk. Sejm. Nr 2003. [Google Scholar]
  92. Razowski, Tomasz. 2005. Formalna i merytoryczna kontrola oskarżenia w polskim procesie karnym. Kraków: Zakamycze. [Google Scholar]
  93. Rogacka–Rzewnicka Maria. 2007. Oportunizm i legalizm ścigania przestępstw w świetle współczesnych przeobrażeń procesu karnego. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  94. Rogacka–Rzewnicka, Maria. 2008. „Instytucja umorzenia absorpcyjnego w polskim postępowaniu karnym – wybrane aspekty procesowe.” W Problemy prawa i procesu karnego, Księga poświęcona pamięci Profesora Alfreda Kaftala, red. Genowefa Rejman, Beata. T. Bieńkowska, i in., 267–80. Warszawa Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. [Google Scholar]
  95. Rogacka–Rzewnicka, Maria. 2014. „Zasada legalizmu i zasada oportunizmu.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 426–545. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  96. Rogalski, Maciej. 2000. Niezawisłość sędziowska w postępowaniu karnym. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  97. Rogalski, Maciej. 2015a. „Zasada legalizmu w procesie karnym w procesie karnym po noweli do kodeksu postępowania karnego z dnia 27 września 2013 r.” Prokuratura i Prawo 1–2:46–58. [Google Scholar]
  98. Rogalski, Maciej. 2015b. „Procesowe gwarancje zasady legalizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 369–82. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  99. Rogoziński, Piotr. 2000. „Dobrowolne poddanie się przez oskarżonego odpowiedzialności karnej.” Państwo i Prawo 9:47–60. [Google Scholar]
  100. Siewierski, Mieczysław. 1971. „Oskarżyciel prywatny.” W Mieczysław Siewierski, Janusz Tylman, i Marek Olszewski, Postępowanie karne w zarysie, 95–100. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  101. Skorupka, Jerzy. 2020. „Komentarz do art. 12.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Jerzy Skorupka, wyd. 4, 57–62. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  102. Skrętowicz, Edward. 1998. „Oskarżyciel posiłkowy.” W Edward. Skrętowicz, Ireneusz Nowikowski, Katarzyna Dudka, Ewa Kruk, Uczestnicy procesu karnego według nowego k.p.k. W Nowy kodeks postępowania karnego. Zagadnienia węzłowe redakcja naukowa Edward Skrętowicz, 81–83. Kraków: Zakamycze. [Google Scholar]
  103. Sobolewski, Zbigniew. 1999. „Zasada legalizmu w ograniczonym zakresie.” W Nowe prawo karne procesowe. Zagadnienia wybrane. Księga ku czci Profesora Wiesława Daszkiewicza, red. Tadeusz Nowak, t. 3, 111–24. Poznań: Biuro Usługowo-Handlowe „Printer”. [Google Scholar]
  104. Stachowiak, Stanisław. 1975. Funkcje zasady skargowości w polskim procesie karny. Prace Wydziału Prawa Nr 67. Poznań: UAM. [Google Scholar]
  105. Stefański, Ryszard A. 2016a. „Oskarżyciel publiczny. Prokurator.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 6: Strony i inni uczestnicy postępowania karnego, red. Cezary Kulesza, 146–211. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  106. Stefański, Ryszard A. 2016b. „Prokurator jako rzecznik interesu społecznego.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 6: Strony i inni uczestnicy postępowania karnego, red. Cezary Kulesza, 1189–253. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  107. Schaff, Leon. 1953. Proces karny Polski Ludowej. Wykład zasad ogólnych. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  108. Szczucki, Krzysztof. 2018. Ustawa o Sądzie Najwyższym. Komentarz. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  109. Śliwiński, Stanisław. 1959. Polski proces karny przed sądem powszechnym. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  110. Taras, Tadeusz. 1971. „Zasada legalizmu.” W Tadeusz Taras, Edward Skrętowicz, i Romuald Kmiecik, Proces karny. Część ogólna, 47–50. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  111. Tylman, Janusz. 1965. Zasada legalizmu w procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  112. Tylman, Janusz. 2014a. „Zasada legalizmu.” W Tomasz Grzegorczyk, i Janusz Tylman, Polskie postępowanie karne, 119–32. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  113. Tylman, Janusz. 2014b. „Zasada równouprawnienia stron.” W Tomasz Grzegorczyk, i Janusz Tylman, Polskie postępowanie karne, 117–19. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  114. Waltoś, Stanisław, i Piotr Hofmański. 2016. Proces karny. Zarys systemu. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  115. Waltoś, Stanisław. 1964. „Problemy kontradyktoryjności w procesie karnym. Zasada równości stron.” Państwo i Prawo 1:23–35. [Google Scholar]
  116. Waltoś, Stanisław. 1968. Model postępowania przygotowawczego na tle prawnoporównawczym. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  117. Waltoś, Stanisław. 1981. „Model polskiego procesu karnego de lege ferenda.” Państwo i Prawo 3:29–39. [Google Scholar]
  118. Wąsek, Andrzej. 1985. „Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa z dnia 13 kwietnia 1984 r. Z 27/84.” Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych 12:573–76. [Google Scholar]
  119. Wąsek–Wiaderek, Małgorzata. 2003. Zasada równości stron w polskim procesie karnym w perspektywie prawno porównawczej. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  120. Węglowski, Michał G. 2011. Ustawa o świadku koronnym. Warszawa: LEX a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  121. Wiliński, Paweł. 2014a. „Pojęcia. Rozdziały 2–16.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 81–266. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  122. Wiliński, Paweł. 2014b. „Fenomen zasad procesu karnego.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 89–92. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  123. Wiliński, Paweł. 2014c. „Wybrane listy zasad procesowych.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 126–32. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  124. Wiliński, Paweł. 2014d. „Zasada procesowa i wyjątki od niej.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 230–34. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  125. Wiliński, Paweł, i Piotr Karlik. 2016. „Komentarz do art. 182.” W Konstytucja RP. T. 2: Komentarz: art. 87–243, red. Marek Safjan, i Leszek Bosek, 1072–1076. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  126. Wiliński, Paweł, i Stanisław Zabłocki. 2020. „Sądy społeczne i sędziowie społeczni w procesie karnym.” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 511–26. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  127. Wójcicka, Barbara. 1999. „W kwestii uprawnień oskarżycielskich pokrzywdzonego w sprawach o przestępstwa ścigane z urzędu.” W Nowe prawo karne procesowe. Zagadnienia wybrane. Księga ku czci Profesora Wiesława Daszkiewicza, red. Tadeusz Nowak, 363–71. Poznań. Prace Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. [Google Scholar]
  128. Zagrodnik, Jarosław. 2005. Instytucja skargi subsydiarnej w procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  129. Zbrojewska, Monika 2002. Dobrowolne poddanie się karze w kodeksie postępowania karnego. Białystok: Wydawnictwo Temida 2. [Google Scholar]
  130. Zgryzek, Kazimierz. 1985. „Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa z dnia 13 kwietnia 1984 r. Z 27/84.” Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych 9:449–51. [Google Scholar]
  131. Zgryzek, Kazimierz. 2020. „Ławnik – znikająca instytucja? O poglądach Profesora Andrzeja Murzynowskiego na tę instytucję słów kilka.” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 541–55. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.