Skip to main navigation menu Skip to main content Skip to site footer
Teka Commission of Legal Sciences Polish Academy of Sciences Branch in Lublin

Vol. 13 No. 1 (2020)

Articles

Evolution of Chosen Criminal Procedure Principles in the Light of the Modification of Polish Criminal Procedure Law

DOI: https://doi.org/10.32084/tekapr.2020.13.1-25  [Google Scholar]
Published: 2020-06-30

Abstract

The topic of this article is the evolution of chosen principles of Polish criminal procedural law. Analysing individual principles is important because they establish the model of criminal proceedings. The change of individual principles causes the modification of the procedural model established earlier. The Author, analysing the introduced changes in law, distinguishes principles which were strengthened. These principles are the principle of legalism and the adversarial principle. In the Author’s opinion, as a result of the introduced changes there have been some limitations in the execution of the principle of equality of parties. This is the result of the strengthening of the role of the prosecutor in court proceedings. The principle that has been in practice marginalised is the principal of the participation of lay judges in adjudication.

References

  1. Adamczyk, Marcin. 2011. Świadek koronny. Analiza prawno-kryminalistyczna. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  2. Bafia, Jerzy. 1976. „Komentarz do art. 50.” W Jerzy Bafia, Jan Bednarzak, i in., Kodeks postępowania karnego – Komentarz, 116–22. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  3. Bieńkowska, Beata. 1986. „Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa z dnia 13 kwietnia 1984 r., Z 27/84.” Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych 5:194–97. [Google Scholar]
  4. Bieńkowska, Beata 2003a. „Zasada legalizmu.” W Beata Bieńkowska, Piotr Kruszyński, i in., Wykład prawa karnego procesowego, 40–44. Białystok: Wydawnictwo Temida 2. [Google Scholar]
  5. Bieńkowska, Beata. 2003b. „Zasada skargowości.” W Beata Bieńkowska, Piotr Kruszyński, i in., Wykład prawa karnego procesowego, 45–53. Białystok: Wydawnictwo Temida 2. [Google Scholar]
  6. Bogucki, Olgierd, i Maciej Zieliński. 2014. „Zasady prawa z perspektywy ogólnej teorii prawa.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 43–80. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  7. Bojarski, Tadeusz. 2015. „Znaczenie zasady legalizmu dla zasady równości wobec prawa oraz w świetle ogólnych dyrektyw wymiaru kary.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 67–82. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  8. Brodzisz, Zdzisław. 2020. „Komentarz do art. 330.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Jerzy Skorupka, 870–76. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  9. Broniecka, Rossana. 2015. „Umorzenie absorpcyjne – wyjątek od zasady legalizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i in., t. 2, 7–20. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  10. Chojniak, Łukasz, i Łukasz Wiśniewski. 2013. „Ławnicy w postępowaniu karnym – ujęcie historyczne i konstytucyjne.” Wrocławskie Studia Sądowe 3–4:47–66. [Google Scholar]
  11. Cieślak, Marian, i Zbigniew Doda. 1971. „Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego w zakresie postępowania karnego prze sądami wojskowymi za rok 1970.” Wojskowy Przegląd Prawniczy 2:252–69. [Google Scholar]
  12. Cieślak, Marian. 1984. Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  13. Cora, Stanisław. 1987. Zwrot sprawy do uzupełnienia postępowania przygotowawczego w polskim procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  14. Daszkiewicz, Wiesław. 1960. Oskarżyciel w polskim procesie karnym. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. [Google Scholar]
  15. Daszkiewicz, Wiesław. 1961. „Odstąpienie oskarżyciela publicznego od oskarżenia a zasada legalizmu.” Palestra 8:35–45. [Google Scholar]
  16. Daszkiewicz, Wiesław. 1976. Proces karny. Część ogólna. T. 1. Wyd. 2 zaktualizowane. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [Google Scholar]
  17. Daszkiewicz, Wiesław. 1996. Proces karny. Część ogólna. Poznań: Polski Dom Wydawniczy „Ławica”. [Google Scholar]
  18. Duży, Jerzy. 2011. „Porozumienia procesowe przewidziane w art. 335 i 387 k.p.k. w kontekście zasady legalizmu i prawdy materialnej.” W Iudicium et Scientia. Księga jubileuszowa Profesora Romualda Kmiecika, red. Anna Przyborowska–Klimczak, i Adam Taracha, 219–33. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  19. Eichstaedt, Krzysztof. 2008. Czynności sądu w postępowaniu przygotowawczym w polskim prawie karnym. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  20. Eichstaedt, Krzysztof. 2016. „Komentarz do art. 344a.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz do zmian 2016, red. Dariusz Świecki, 373–79. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  21. Giętkowski, Radosław. 2013. Odpowiedzialność dyscyplinarna w prawie polskim. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego. [Google Scholar]
  22. Goss, Marta. 2014. „Cofnięcie aktu oskarżenia przez oskarżyciela publicznego.” Prokuratura i Prawo 3:46–52. [Google Scholar]
  23. Gostyński Zbigniew, i Stanisław Zabłocki. 2003: „Komentarz do art. 10.” W Jerzy Bratoszewski, Lech Gardocki, i in., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, 248–50. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC. [Google Scholar]
  24. Gostyński Zbigniew. 1998a. „Komentarz do art. 14.” W Jerzy Bratoszewski, Lech Gardocki, i in., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, 196–200. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC. [Google Scholar]
  25. Gostyński, Zbigniew. 1998b. Komentarz do przepisów wstępnych kodeksu postępowania karnego z 1997 r. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC. [Google Scholar]
  26. Grajewski, Jan. 1998. „Ingerencja sądu w postępowanie przygotowawcze w świetle przepisów nowego Kodeksu postępowania karnego (zarys problematyki).” W Nowy kodeks postępowania karnego. Zagadnienia węzłowe, red. Edward Skrętowicz, 209–32. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  27. Grajewski, Jan. 2011. „Zasada legalizmu.” W Jan Grajewski, Katarzyna Papke–Olszaukas, i in., Prawo karne procesowe – część ogólna, 94–99. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  28. Granat, Mirosław. 2019. Prawo konstytucyjne. Pytania i odpowiedzi. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  29. Hofmański, Piotr, Elżbieta Sadzik, i Kazimierz Zgryzek. 2011. Kodeks postępowania karnego. T. 2: Komentarz do art. 297–467. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  30. Janusz–Pohl, Barbara. 2014. „Zasada udziału czynnika społecznego.” W System Prawa Karnego procesowego, redaktor naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 2: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 1421–470. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  31. Janusz–Pohl, Barbara, Martyna Kusak, i in. 2015. „Relacje pomiędzy zasadą legalizmu i kontradyktoryjności w świetle ostatnich nowelizacji k.p.k.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara. Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 335–68. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  32. Jasiński, Wojciech. 2005. „Instytucje skazania bez rozprawy (art. 335 k.p.k.) oraz dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej (art. 387 k.p.k.) na tle naczelnych zasad procesu karnego.” Prokuratura i Prawo 9:15–35. [Google Scholar]
  33. Jasiński, Wojciech. 2020. „Komentarz do art. 360.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Jerzy Skorupka, wyd. 4, 965–68. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  34. Kaftal, Alfred. 1974. Sądowa kontrola postępowania przygotowawczego. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  35. Kaftal, Alfred. 1985. „Model rozprawy głównej w prawie polskim de lege lata i ferenda.” Studia Iuridica 13:17–35. [Google Scholar]
  36. Kalinowski, Stefan. 1975. Rozprawa główna w polskim procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  37. Kalisz, Anna. 2015. „Prokurator w sprawach o przestępstwa prywatnoskargowe.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 9–38. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  38. Kardas, Piotr. 2004. „Konsensualne sposoby rozstrzygnięcia w świetle nowelizacji kodeksu postępowania karnego z dnia 10 stycznia 2003 r.” Prokuratura i Prawo 1:31–62. [Google Scholar]
  39. Klejnowska, Monika 2015. „Popieranie oskarżenia jako realizacja zasady legalizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 179–206. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  40. Kmiecik, Romuald. 1996a. „Zasada legalizmu.” W Romuald Kmiecik, i Edward Skrętowicz, Proces karny. Część ogólna, 70–72. Kraków–Lublin: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  41. Kmiecik Romuald. 1996b. „Zasada skargowości.” W Romuald Kmiecik, i Edward Skrętowicz, Proces karny. Część ogólna, 72–76. Kraków–Lublin: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  42. Kmiecik, Romuald. 2003. „O wyrokowaniu bez rozprawy i innych instytucjach karnoprocesowych (w świetle Projektu zmian k.p.k.).” Prokurator 3:10–17. [Google Scholar]
  43. Kmiecik, Romuald. 2008. „Posiłkowa skarga subsydiarna czy kontrola sądu nad zaniechaniem ścigania?” W Skargowy model procesu karnego. Księga ofiarowana Profesorowi Stanisławowi Stachowiakowi, red. Anna Gerecka–Żołyńska, Piotr Górecki, i in., 175–80. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  44. Kmiecik, Romuald. 2009. „Zasada legalizmu.” W Romuald Kmiecik, i Edward Skrętowicz, Proces karny. Część ogólna, 67–71. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  45. Kmiecik, Romuald. 2011. „Legalizm i konsensualizm w działalności prokuratora – między teorią a praktyką.” W Funkcje procesu karnego. Księga jubileuszowa Profesora Janusza Tylmana, red. Tadeusz Grzegorczyk, 25–36. Warszawa: LEX a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  46. Kmiecik, Romuald. 2014. „Zasada kontroli.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 2: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 1644–687. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  47. Kołodziejczyk, Agnieszka. 2013. Umorzenie absorpcyjne w polskim procesie karnym. Warszawa: LEX a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  48. Kołodziejczyk, Agnieszka. 2015. „Miejsce oportunizmu w polskim procesie karnym na przykładzie umorzenia absorpcyjnego – kilka refleksji odnośnie wykorzystania instytucji w praktyce.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i in., t. 2, 115–46. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  49. Koper, Radosław. 2002. „Skazanie oskarżonego bez rozprawy a zasady procesowe.” Studia Prawnicze 4:121–27. DOI: https://doi.org/10.37232/sp.2002.4.6 [Google Scholar]
  50. Kowalewska–Borys, Ewa. 2004. Świadek koronny w ujęciu dogmatycznym. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  51. Kozioł, Tomasz. 2009. Warunkowe umorzenie postępowania karnego. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  52. Kruk, Ewa. 2005. Wyrok skazujący sądu pierwszej instancji w trybie art. 335 k.p.k. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  53. Kruk, Ewa. 2016. Skarga oskarżycielska jako przejaw realizacji prawa do oskarżania uprawnionego oskarżyciela w polskim procesie karnym. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  54. Kruk, Ewa, i Ireneusz Nowikowski. 2015. „Modyfikacja aktu oskarżenia w kontekście zasady legalizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i in., t. 2, 185–208. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  55. Kubala, Włodzimierz. 1985. „Glosa do postanowienia IWSN z 13 kwietnia 1985 r., Z 27/84.” Wojskowy Przegląd Prawniczy 2:203–208. [Google Scholar]
  56. Kulesza, Cezary. 2014a. „Legalizm i oportunizm ścigania a prawa pokrzywdzonego w świetle nowelizacji polskiego ustawodawstwa karnego z 2013 roku.” W Polski proces karny i materialne prawo karne w świetle nowelizacji z 2013 roku. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Januszowi Tylmanowi z okazji Jego 90. urodzin, red. Tomasz Grzegorczyk, Jacek Izydorczyk, i in., 125–44. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  57. Kulesza, Cezary. 2014b. „Zasada skargowości.” W System prawa karnego procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Piotr Wiliński, 546–634. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  58. Kulesza, Cezary. 2014c. „Rola prokuratora w znowelizowanym kodeksie postępowania karnego.” Prokuratura i Prawo 4:5–33. [Google Scholar]
  59. Kulesza, Cezary. 2017. „Zasada skargowości.” W Cezary Kulesza, i Piotr Starzyński, Postępowanie karne, 32–35. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  60. Kunicka–Michalska, Barbara. 1982. Warunkowe umorzenie postępowania karnego w latach 1970–1977. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk. [Google Scholar]
  61. Kurowski, Michał. 2019a. „Zasada legalizmu.” W Meritum. Postępowanie karne, red Dariusz Świecki, 127–29. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  62. Kurowski, Michał. 2019b. Rezygnacja z oskarżania w toku postępowania sądowego w polskim procesie karnym. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  63. Kurowski, Michał. 2020. „Wpływ zmian w zakresie prawa do dysponowania skargą przez oskarżyciela publicznego na wybrane zasady procesowe.” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 199–206. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  64. Kurzępa, Bolesław. 2005. Świadek koronny. Geneza instytucji. Komentarz do ustawy. Toruń: TNOiK. [Google Scholar]
  65. Kwiatkowski, Zbigniew. 2020. „Udział ławników w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych.” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 207–14. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  66. Lipczyńska, Maria. 1971. Polski proces karny. Cz. 1: Zagadnienia ogólne. Warszawa–Wrocław: PWN. [Google Scholar]
  67. Lipczyńska, Maria. 1975. „Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego.” W Maria Lipczyńska, Andrzej Kordik, i in., Polski proces karny, 442–60. Warszawa–Wrocław: PWN. [Google Scholar]
  68. Lipczyńska, Maria. 1977. Oskarżenie prywatne. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  69. Marszał, Kazimierz. 1980. Ingerencja prokuratora w ściganie przestępstw prywatnoskargowych w polskim procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  70. Marszał, Kazimierz. 1988. Proces karny.Katowice: PWN. [Google Scholar]
  71. Migacz, Paweł, i Emil Wojtyra. 1996. „Zwrot sprawy do uzupełnienia postępowania przygotowawczego.” Prokuratura i Prawo 5:85–108. [Google Scholar]
  72. Misztal, Piotr 2019. „Zasada równości stron.” W Meritum Postępowanie karne, red. Dariusz Świecki, 125–27. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  73. Młoczkowski, Mariusz. 2015. „Skuteczność procesowych gwarancji realizacji zasady legalizmu a odstępstwa na rzecz zasady oportunizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbra Dudzik, Jakub Kosowski, i in., t. 2, 209–20. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  74. Murzynowski, Andrzej. 1985. „Udział ławników w orzecznictwie sądów powszechnych.” Zeszyty Naukowe Instytutu Badania Prawa Sądowego 24:29. [Google Scholar]
  75. Murzynowski, Andrzej. 1987. „Pozycja i rola sądu w procesie karnym.” Studia Prawnicze 1:3–39. DOI: https://doi.org/10.37232/sp.1987.1.1 [Google Scholar]
  76. Murzynowski, Andrzej. 1994. Istota i zasady procesu karnego. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN. [Google Scholar]
  77. Murzynowski, Andrzej. 1997. „Ogólna charakterystyka nowego kodeksu postępowania karnego.” Państwo i Prawo 8:3–24. [Google Scholar]
  78. Murzynowski, Andrzej. 2002. „Refleksje na temat kształtu procedury karnej w XXI wieku.” W Postępowanie karne w XXI wieku. Materiały z ogólnopolskiej konferencji naukowej. Popowo 26–28 października 2001 r., red. Piotr Kruszyński, 36–64. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC. [Google Scholar]
  79. Murzynowski, Andrzej, i Maria Rogacka–Rzewnicka. 2002. „Oportunizm ścigania przestępstw i jego granice w nowym kodeksie postępowania karnego.” W Ius et lex. Księga jubileuszowa ku czci Profesora Adama Strzembosza, red. Antoni Dębiński, Alicja Grześkowiak, i Krzysztof Wiak, 141–56. Lublin: Wydawnictwo KUL. [Google Scholar]
  80. Nowikowski, Ireneusz. 2001. Odwołalność czynności procesowych stron w polskim procesie karnym. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  81. Nowikowski, Ireneusz. 2009. „Uwagi o zasadzie rzetelnego procesu karnego (kwestie wybrane).” W Rzetelny proces karny. Księga jubileuszowa Profesor Zofii Świdy, red. Jerzy Skorupka, 45–56. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  82. Nowikowski, Ireneusz. 2010. „Interes społeczny jako powód zmiany trybu ścigania przestępstw z oskarżenia prywatnego (zagadnienia wybrane).” Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie t. 3, 150–63. [Google Scholar]
  83. Nowikowski, Ireneusz. 2011. „O cofnięciu oskarżenia przez oskarżyciela publicznego w procesie karnym (uwagi w związku projektem zmian kodeksu postępowania karnego).” W Iudicium et Scientia. Księga jubileuszowa Profesora Romualda Kmiecika, red. Anna Przyborowska–Klimczak, i Adam Taracha, 109–20. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  84. Nowikowski, Ireneusz. 2016. „Uwagi o zasadzie legalizmu w kontekście poglądów prof. Z. Sobolewskiego (kwestie wybrane).” Ius et Administratio 3:48–56. [Google Scholar]
  85. Nowikowski, Ireneusz. 2020. „Udział ławników w składach orzekających w procesie karnym (kwestie wybrane).” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 241–64. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  86. Olszewski, Radosław. 2007. Ujawnianie przez sąd i usuwanie istotnych braków dochodzenia lub śledztwa w polskim procesie karnym. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. [Google Scholar]
  87. Osowska, Danuta. 1977. Sądowa kontrola oskarżenia w polskim procesie karnym. Warszawa–Toruń: PWN. [Google Scholar]
  88. Paluszkiewicz, Hanna, Magdalena Błaszczyk, i in. 2015. „Prawne zabezpieczenia przestrzegania zasady legalizmu. Zagadnienia wybrane.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 295–312. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  89. Paśkiewicz, Joanna. 2015. „Umorzenie postępowania na podstawie art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jako odstępstwo od zasady legalizmu – wybrane zagadnienia procesowe.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 313–34. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  90. Pawelec, Szymon, i Łukasz Jagiełłowicz. 2014. „Model procesu karnego jako przedmiot badań prawno porównawczych.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 2: Proces karny. Rozważania modelowe w ujęciu prawnoporównawczym, red. Piotr Kruszyński, 54–56.Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  91. Rakowska–Trela, Anna. 2017. Ocena zgodności z Konstytucją RP przedstawionego przez Prezydenta RP projektu ustawy o Sądzie Najwyższym. VIII kadencja. Druk. Sejm. Nr 2003. [Google Scholar]
  92. Razowski, Tomasz. 2005. Formalna i merytoryczna kontrola oskarżenia w polskim procesie karnym. Kraków: Zakamycze. [Google Scholar]
  93. Rogacka–Rzewnicka Maria. 2007. Oportunizm i legalizm ścigania przestępstw w świetle współczesnych przeobrażeń procesu karnego. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  94. Rogacka–Rzewnicka, Maria. 2008. „Instytucja umorzenia absorpcyjnego w polskim postępowaniu karnym – wybrane aspekty procesowe.” W Problemy prawa i procesu karnego, Księga poświęcona pamięci Profesora Alfreda Kaftala, red. Genowefa Rejman, Beata. T. Bieńkowska, i in., 267–80. Warszawa Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. [Google Scholar]
  95. Rogacka–Rzewnicka, Maria. 2014. „Zasada legalizmu i zasada oportunizmu.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 426–545. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  96. Rogalski, Maciej. 2000. Niezawisłość sędziowska w postępowaniu karnym. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  97. Rogalski, Maciej. 2015a. „Zasada legalizmu w procesie karnym w procesie karnym po noweli do kodeksu postępowania karnego z dnia 27 września 2013 r.” Prokuratura i Prawo 1–2:46–58. [Google Scholar]
  98. Rogalski, Maciej. 2015b. „Procesowe gwarancje zasady legalizmu.” W Zasada legalizmu w procesie karnym, red. Barbara Dudzik, Jakub Kosowski, i Ireneusz Nowikowski, t. 1, 369–82. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  99. Rogoziński, Piotr. 2000. „Dobrowolne poddanie się przez oskarżonego odpowiedzialności karnej.” Państwo i Prawo 9:47–60. [Google Scholar]
  100. Siewierski, Mieczysław. 1971. „Oskarżyciel prywatny.” W Mieczysław Siewierski, Janusz Tylman, i Marek Olszewski, Postępowanie karne w zarysie, 95–100. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  101. Skorupka, Jerzy. 2020. „Komentarz do art. 12.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Jerzy Skorupka, wyd. 4, 57–62. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  102. Skrętowicz, Edward. 1998. „Oskarżyciel posiłkowy.” W Edward. Skrętowicz, Ireneusz Nowikowski, Katarzyna Dudka, Ewa Kruk, Uczestnicy procesu karnego według nowego k.p.k. W Nowy kodeks postępowania karnego. Zagadnienia węzłowe redakcja naukowa Edward Skrętowicz, 81–83. Kraków: Zakamycze. [Google Scholar]
  103. Sobolewski, Zbigniew. 1999. „Zasada legalizmu w ograniczonym zakresie.” W Nowe prawo karne procesowe. Zagadnienia wybrane. Księga ku czci Profesora Wiesława Daszkiewicza, red. Tadeusz Nowak, t. 3, 111–24. Poznań: Biuro Usługowo-Handlowe „Printer”. [Google Scholar]
  104. Stachowiak, Stanisław. 1975. Funkcje zasady skargowości w polskim procesie karny. Prace Wydziału Prawa Nr 67. Poznań: UAM. [Google Scholar]
  105. Stefański, Ryszard A. 2016a. „Oskarżyciel publiczny. Prokurator.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 6: Strony i inni uczestnicy postępowania karnego, red. Cezary Kulesza, 146–211. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  106. Stefański, Ryszard A. 2016b. „Prokurator jako rzecznik interesu społecznego.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 6: Strony i inni uczestnicy postępowania karnego, red. Cezary Kulesza, 1189–253. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  107. Schaff, Leon. 1953. Proces karny Polski Ludowej. Wykład zasad ogólnych. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  108. Szczucki, Krzysztof. 2018. Ustawa o Sądzie Najwyższym. Komentarz. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  109. Śliwiński, Stanisław. 1959. Polski proces karny przed sądem powszechnym. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  110. Taras, Tadeusz. 1971. „Zasada legalizmu.” W Tadeusz Taras, Edward Skrętowicz, i Romuald Kmiecik, Proces karny. Część ogólna, 47–50. Lublin: Wydawnictwo UMCS. [Google Scholar]
  111. Tylman, Janusz. 1965. Zasada legalizmu w procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  112. Tylman, Janusz. 2014a. „Zasada legalizmu.” W Tomasz Grzegorczyk, i Janusz Tylman, Polskie postępowanie karne, 119–32. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  113. Tylman, Janusz. 2014b. „Zasada równouprawnienia stron.” W Tomasz Grzegorczyk, i Janusz Tylman, Polskie postępowanie karne, 117–19. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  114. Waltoś, Stanisław, i Piotr Hofmański. 2016. Proces karny. Zarys systemu. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  115. Waltoś, Stanisław. 1964. „Problemy kontradyktoryjności w procesie karnym. Zasada równości stron.” Państwo i Prawo 1:23–35. [Google Scholar]
  116. Waltoś, Stanisław. 1968. Model postępowania przygotowawczego na tle prawnoporównawczym. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  117. Waltoś, Stanisław. 1981. „Model polskiego procesu karnego de lege ferenda.” Państwo i Prawo 3:29–39. [Google Scholar]
  118. Wąsek, Andrzej. 1985. „Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa z dnia 13 kwietnia 1984 r. Z 27/84.” Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych 12:573–76. [Google Scholar]
  119. Wąsek–Wiaderek, Małgorzata. 2003. Zasada równości stron w polskim procesie karnym w perspektywie prawno porównawczej. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze. [Google Scholar]
  120. Węglowski, Michał G. 2011. Ustawa o świadku koronnym. Warszawa: LEX a Wolters Kluwer business. [Google Scholar]
  121. Wiliński, Paweł. 2014a. „Pojęcia. Rozdziały 2–16.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 81–266. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  122. Wiliński, Paweł. 2014b. „Fenomen zasad procesu karnego.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 89–92. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  123. Wiliński, Paweł. 2014c. „Wybrane listy zasad procesowych.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 126–32. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  124. Wiliński, Paweł. 2014d. „Zasada procesowa i wyjątki od niej.” W System Prawa Karnego Procesowego, red. naczelny Piotr Hofmański. T. 3. Cz. 1: Zasady procesu karnego, red. Paweł Wiliński, 230–34. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  125. Wiliński, Paweł, i Piotr Karlik. 2016. „Komentarz do art. 182.” W Konstytucja RP. T. 2: Komentarz: art. 87–243, red. Marek Safjan, i Leszek Bosek, 1072–1076. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  126. Wiliński, Paweł, i Stanisław Zabłocki. 2020. „Sądy społeczne i sędziowie społeczni w procesie karnym.” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 511–26. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  127. Wójcicka, Barbara. 1999. „W kwestii uprawnień oskarżycielskich pokrzywdzonego w sprawach o przestępstwa ścigane z urzędu.” W Nowe prawo karne procesowe. Zagadnienia wybrane. Księga ku czci Profesora Wiesława Daszkiewicza, red. Tadeusz Nowak, 363–71. Poznań. Prace Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. [Google Scholar]
  128. Zagrodnik, Jarosław. 2005. Instytucja skargi subsydiarnej w procesie karnym. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  129. Zbrojewska, Monika 2002. Dobrowolne poddanie się karze w kodeksie postępowania karnego. Białystok: Wydawnictwo Temida 2. [Google Scholar]
  130. Zgryzek, Kazimierz. 1985. „Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa z dnia 13 kwietnia 1984 r. Z 27/84.” Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych 9:449–51. [Google Scholar]
  131. Zgryzek, Kazimierz. 2020. „Ławnik – znikająca instytucja? O poglądach Profesora Andrzeja Murzynowskiego na tę instytucję słów kilka.” W Istota i zasady procesu karnego 25 lat później. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Murzynowskiego, red. Maria Rogacka–Rzewnicka, i Hanna Gajewska–Kraczkowska, 541–55. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.