Niniejsza analiza związana pozostaje z systemem świadczeń wojennych na rzecz obrony państwa w okresie II Rzeczypospolitej. System świadczeń wojennych dawał państwu prawo żądania od ludności tych świadczeń, a w szczególności odpłatnego odstępowania na rzecz państwa własności lub prawa użytkowania ruchomości i nieruchomości bezpośrednio lub pośrednio potrzebnych dla celów zaopatrzenia armii i obrony państwa, lecz wyłącznie dopiero z chwilą wybuchu wojny lub zarządzenia częściowej bądź ogólnej mobilizacji. Autor poddaje analizie wyłącznie jeden z rodzajów tak rozumianego systemu świadczeń wojennych, a mianowicie świadczenia obejmujące obowiązek odstępowania zwierząt pociągowych i wozów z chwilą ogłoszenia mobilizacji lub wybuchu wojny. W artykule zwrócono uwagę na pierwsze regulacje prawne w zakresie świadczeń wojennych obowiązujące na terenach odrodzonego państwa polskiego, w szczególności zaś na pierwsze akty prawne odnoszące się do odstępowania zwierząt pociągowych i wozów.