Artykuł omawia ewolucję przestępczości i karania przestępców, zaczynając od historycznych metod, a kończąc na współczesnych podejściach resocjalizacyjnych. Przedstawia zmiany w strukturze wyroków, od kar cielesnych po system więziennictwa. Podkreśla rozwój nowych koncepcji resocjalizacji, które skupiły się na integracji społecznej i odbudowie więzi rodzinnych. Wprowadza pojęcie resocjalizacji w oparciu o społeczeństwo, wyjaśniając jej filozofię i różnice w stosunku do programów instytucjonalnych. Prezentując systemowe ujęcie problematyki probacji, przyczynia się do uzasadnienia tezy artykułu, że to prewencja, a nie represja jest kluczowa w resocjalizacji. Podsumowanie podkreśla korzyści z resocjalizacji opartej o społeczeństwo oraz znaczenie prewencji nad karaniem.