Niniejsze opracowanie stanowi probę ukazania kultu NMP Królowej i Patronki Węgier w kontekście posoborowej odnowy kultu maryjnego. Węgierscy katolicy oddają szczegolną cześć Matce Chrystusa jako swojej „Pani”. Tytuły Matki Bożej Węgierskiej Królowej i Patronki Węgier, choć są używane do dziś, nie odpowiadają wymogom odnowy maryjnej zainicjowanej po II Soborze Watykańskim, zwłaszcza w jego wymiarze antropologicznym, pneumatologicznym i eschatologicznym. Pojawiają się wciąż słuszne żądanie, aby narodowa charakterystyka kultu nie odciągała nas ani od osób Trójcy ani od podstaw historiozbwaczych. Nie powinny prowadzić również do nacjonalizacji kultu maryjnego. Kult ten zawsze powinien mieć na uwadze, iż Matka Boża Węgierska jest także „Matką Wszystkich Narodów”, która uznaje każdego członka Kościoła jako „ucznia, którego Jezus miłuje”.