
Autor poddał analizie problem: w jakiej mierze posiadanie przez członka Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy (ZPRE) immunitetu parlamentarnego jest warunkiem prowadzenia przez ZPRE i jego członków dyplomacji parlamentarnej? Podjęcie przez
ZPRE nowych kompetencji w zakresie funkcji kontrolnej (procedura akcesyjna, procedura monitoringowa, monitorowanie wyborów, udział w rozwiązywaniu konfliktów) – nieznanych w momencie powstawania Rady Europy – spowodowało, że członkowie ZPRE są zaangażowani w prowadzenie dyplomacji parlamentarnej i podejmują ryzyko dla swego bezpieczeństwa z tym związane. ZPRE interpretuje w związku z tym zakaz zatrzymania członka ZPRE szerzej, niż to wynika z norm prawnie wiążących (Statutu Rady Europy, Generalnego Porozumienia w sprawie Przywilejów i Immunitetów Rady Europy) – żądając, by na zatrzymanie członka ZPRE musiało wyrazić zgodę ZPRE. Ta reguła, zawarta w wytycznych ZPRE o charakterze tzw. miękkiego prawa, jest zasadna, ale nie powinna być nadużywana. Immunitet ma chronić integralność ZPRE, nie może jednak być osłoną dla działań kryminalnych.