Celem niniejszego artykułu jest zbadanie i ocena stopnia naturalności oraz nacechowania zaimków osobowych staroangielskich i we współczesnym języku angielskim poprzez parametr podwójnej unikalności – jeden z parametrów teorii morfologii naturalnej. Wyniki wykazały, że oba języki nie naruszają zasady podwójnej unikalności w zaimkach osobowych pierwszej osoby, natomiast w zaimkach drugiej i trzeciej osobie naruszenia zaobserwowano. We współczesnym języku angielskim zasadę tę naruszyły zaimki you i it, a w staroangielskim zaimki – þē, ic, ēow, hī, hēo, him, hit oraz his. Formy te są nienaturalne i nacechowane. Zaobserwowano również, że język staroangielski narusza zasadę podwójnej unikalności częściej niż współczesny angielski.
<< < 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 > >>
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.